“Let niet op de rommel,” lacht chefkok Tim Golsteijn, terwijl we het nieuwe domein van hotelier Eric Toren binnen lopen, “we zitten nog volop in de verbouwing!”
Nieuwsgierig kijk ik om me heen.
Hoewel het hotel en restaurant nog niet voor het publiek open is, is het er een drukte van jewelste.
Bouwvakkers worden afgewisseld door strak in pak uitziende vertegenwoordigers en in de toekomstige loungebar worden de eerste ‘proefcocktails’ geshaket.
Niemand verveelt zich in deze gecontroleerde chaos.
“Er moet nog het nodige gebeuren, maar het streven is dit jaar open te gaan,” vertelt Tim.
We nemen plaats aan één van de tafels in het restaurant.
Hotel TwentySeven is het prestigieuze project van Eric Toren, die zijn sporen verdient heeft met onder andere boutique hotel The Toren aan de Keizersgracht.
Hotel TwentySeven beloofd één van de mooiste hotels van Nederland te worden.
Vijf sterren is niet genoeg, hier wordt gestreefd naar zes sterren.
Kosten noch moeite worden gespaard om een plek te creëren waar zelfs een oude rot als Mick Jagger zich heel even King of the World voelt. En hij is lastig te imponeren.
Bij een dusdanig hotel hoort natuurlijk ook een dito restaurant en de naam Bougainville houd de liefhebbers van haute cuisine nu alweer een poosje in spanning; wat kunnen we gaan verwachten van deze hotspot midden op de Dam?

 

 

 

 

Ik kan nog niet veel verklappen over de keuken van Bougainville, het is nog niet open, maar een kleine preview van het gehele concept lukt wel.
Restaurant Bougainville heeft een aantal indrukwekkende namen te pakken die de toekomstige lekkerbekken van mooie gerechten zullen gaan voorzien.
Signature chef Pascal Yalhay, executive chef Tim Golsteijn en wine director Lendl Mijnhijmer.
Pascal is er deze middag niet bij, maar menigeen kent hem van zijn tijd bij Vermeer als jongste twee sterren chef van Nederland.
“Werken met Pascal is voor mij een droom die uitkomt,” vertelt Tim, “als 13-jarig jongetje kreeg ik van school de opdracht een willekeurig iemand te interviewen over zijn of haar werk. Samen met een klasgenoot sloeg ik de Gouden Gids open, op zoek naar een chefkok in Amsterdam. Al snel kwam restaurant Vermeer naar voren. Het lag lekker dicht bij het centraal station, was goed aan te lopen en makkelijk te vinden, een ideale kandidaat. We wisten niet wat ons overkwam toen we die dag bij Vermeer arriveerden. Als koninklijke hoogheden werden we onthaalt. Onze jassen werden aangenomen, er werd vriendelijk gevraagd of we misschien iets te drinken wilden en het decor was poepie sjiek. Dat alleen al maakte enorme indruk op me, laat staan het moment dat Pascal ons meenam naar de keuken om dingen te proeven. Pascal had net zijn tweede ster behaald en ik had toen nog geen idee waar hij het over had. Dat het bijzonder was werd me wel duidelijk. Het werd een onvergetelijke middag en mijn liefde voor de horeca was ontstaan. In de jaren die volgde werd het een mooie herinnering om op terug te kijken. Pas vijftien jaar later kwam ik Pascal weer tegen. Mijn voormalige chef en goede vriend Maarten Hoogeveen, uit mijn tijd bij Chefs Table, maakte voor een goede vriend van hem een lunch en vroeg of ik wou helpen. Ook Pascal was daarbij aanwezig. We raakten in gesprek en Pascal vertelde over zijn nieuwe baan bij Bougainville. We hadden gelijk een goede klik. Niet veel later nodigde hij me uit voor een sollicitatie als chefkok bij Bougainville…”

 

 

 

 

 

Hoewel Tim niet lang hoefde na te denken of hij bij Bougainville wilde werken, was Lendl iets moeilijker te overtuigen.
“Niet dat ik twijfelde aan het concept,” zegt lendl, “het concept is fantastisch, maar ik was echt gehecht aan Waterproef in Scheveningen en voelde me daar lekker bij. Waterproef heeft mij gevormd tot de persoon die ik nu ben en why change a winning team? Er zijn meerdere gesprekken aan vooraf gegaan voor ik de knoop durfde door te hakken. Het was mijn ontmoeting met Pascal wat me uiteindelijk heeft overtuigd. Hij vertelde dat hij nog een andere teamplayer aan boord had weten te krijgen, chefkok Tim Golsteijn, en dat we veel overeenkomsten hadden. Ik kende Tim toen nog niet, maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Toen ik Tim voor het eerst ontmoette was ik blij dat ik aan boord was gestapt. Pascal, Tim en ik vormen een goed team! Natuurlijk is dit een spannende tijd. De verwachtingen zijn hoog en er kijken veel mensen mee. Bij Waterproef heb ik veel geleerd en die kennis komt nu goed van pas. Elk fles wijn hier bij Bougainville heb ik met zorg uitgezocht en ik vind het een geweldige eer dat ik deze kans heb gekregen!”

 

 

 

Terwijl Lendl weer met zijn volgende afspraak verder moet, vraagt Tim of ik zin heb in een rondleiding door het luxueuze hotel.
Allereerst gaan we naar de loungebar. (Omdat het vrij druk is op het moment van mijn aanwezigheid, breng ik alleen wat fragmenten in beeld)
De prachtige loungebar is gemaakt van een licht doorschijnend natuursteen, Onyx.
De gele Onyx licht fel op dankzij de lampen die in de bar zijn verwerkt.
Het drankassortiment is er één van het hoogste niveau, met de duurste whiskey’s, wodka’s, cognac’s en gin’s die je je maar kunt wensen.
“In de toekomst zal het als buitenstaander mogelijk zijn om hier een drankje te komen doen, met hoogwaardige streetfood gerechtjes,” zegt Tim, “denk hierbij aan een Beluga wodka met Beluga kaviaar. De bar zal dagelijks geopend zijn en biedt exclusieve producten, voor een normale prijs. Tenminste, normaal voor dat product, want exclusieve producten zijn duur, maar er wordt niet vanwege de locatie nog eens een extra 25% bovenop gegooid…”

 

 

 

 

 

 

We vervolgen onze weg richting de suites van TwentySeven.
Op de gang lopen we designer Wim van de Oude Wetering tegen het lijf, die samen met Cris van Amsterdam verantwoordelijk is voor de look van TwentySeven en Bougainville.
Trots loopt hij voor ons uit naar de eerste suite die we gaan bekijken.
“Als werknemer van Bougainville mogen we allemaal één nachtje proefslapen in het hotel,” lacht Tim, “dit is voor mij ook een goede kans om alle kamers te bekijken en eentje uit te kiezen…”
Zodra we de deur van de eerste suite opendoen valt het mij op hoe dik de deur is.
Dat moet vast wat gekost hebben!
“Indrukwekkend hè,” lacht Wim en hij ploft voor de foto alvast neer op een comfortabel uitziende sofa, “het is belangrijk dat de gast hier goed tot rust kan komen. Je zit hier midden op de Dam en daar kan het best lawaaiig zijn. Ook kunnen de gasten zelf soms lawaaiig zijn. Zodoende zijn de kamers goed geïsoleerd! De deur heeft inderdaad wat weg van een kluisdeur. Je moest eens weten hoe dik de muren zijn. Ook zijn alle ramen driebubbel geïsoleerd. We hebben met professionele apparatuur getest of er nog geluid van buitenaf binnenkomt. Ik kan je verzekeren, dat doet het niet…”

 

 

 

 

 

Hotel Twenty Seven heeft in totaal 16 suites, waarvan de suite hierboven één van de eyecatchers is.
Ik ben erg onder de indruk van wat ik zie.
“Als je dit al indrukwekkend vind, wacht maar tot je de andere kamers ziet!” zegt Tim enthousiast.
De volgende suite heeft als exclusieve bonus een torenkamer.
Via een smalle trap klimmen we vanuit de woonkamer naar de torenkamer.
Eenmaal aangekomen is het uitzicht verbluffend!
Vanuit je marmeren bubbelbad kijk je uit op de Dam en het paleis.
Handdoeken met daarin het logo van TwentySeven geborduurd en een exclusieve lijn badproducten liggen ter beschikking voor je klaar.
“Kijk, hier zitten we nu,” zegt Tim en hij laat me het streetview aanzicht op Google Maps zien.
Naast het bed ligt een kleine afstandsbediening.
“Even kijken wat hij doet hoor…” zegt Tim lachend en aan het voeteneind van het Kingsize bed komt een flatscreen tv tevoorschijn.

 

 

 

 

 

 

Door het hele hotel ruik je een speciale, zeer aangename geur.
“Dat is onze signature hotel parfum,” vertelt Tim, terwijl we de volgende suite bekijken, “die is speciaal voor TwentySeven en Bougainville ontwikkeld. Alle suites zijn voorzien van een kleine spa. In die ruimte vind een dubbele douche, verlichting die je naar wens kan aanpassen en aroma therapie…”
Om te laten zien wat hij bedoelt tikt hij op een klein schermpje in de muur van de badkamer.
Het licht gaat van roze naar blauw en van blauw naar groen.
“De kamer waar we nu zijn heeft ook een eigen balkon! Het is echt nog lastig kiezen in welke suite ik samen met mijn vriendin ga proefslapen” zegt Tim lachend.
Wanneer we het balkon oplopen hebben we een prachtig uitzicht op het Rokin.
Even gaat die reclame van Old Amsterdam door me heen…

 

 

 

 

 

 

Tot slot gaan we weer terug naar het restaurant.
“Ik ben echt enorm blij dat ik hier mag werken,” zegt Tim, “we genieten nu nog even van de stilte voor de storm. Pascal is fijn om mee te werken en ik vind het een eer om zijn signature dishes te mogen maken. Ik heb al in diverse keukens gewerkt, maar dit is echt de Rolls Royce onder de keukens. Ook het servies is schitterend. Glazen zijn bekleed met bladgoud en borden voorzien van een gouden Bougainville. Ik kijk ernaar uit om de gasten in de toekomst te mogen verrassen met mooie gerechten…”
Wel, ik ben ook zeer benieuwd wat de toekomst gaat brengen!
Ik wil het team van TwentySeven/Bougainville ontzettend bedanken voor de uitnodiging en de rondleiding en heel veel succes wensen!
Met kamers die gemiddeld tussen de €600 en de €6000 per nacht kosten, denk ik niet dat ik ze ooit nog een tweede keer van binnen zal zien.
Een diner bij Bougainville is gelukkig wel haalbaar en dat is iets waar de lezer zich zeker nog op kan verheugen!