Voor de meeste van ons zit de vakantieperiode er weer op!
Om weer een beetje op gang te komen, begin ik met een traag onderwerp, maar uiteraard wel vlot geschreven.
Vandaag ga ik naar de slakkengoeroe van Nederland, Lennard ter Hall.
Lennard besloot jaren geleden het roer om te gooien en verruilde zijn stropdas en kostuum voor makkelijk zittende jeans met regenlaarzen en een leven op het platteland.
Wat bewoog hem om een goede baan op te geven en vol overgave de slakkenwereld in te gaan?
Het is nog vroeg in de ochtend wanneer ik in de auto stap.
Het onderwerp mag dan traag zijn, ik zorg dat ik er op tijd bij ben.
De snelweg ziet er magisch uit dankzij de eerste zonnestralen van de dag en een frisse dauwlaag siert de weilanden.
Ik had me geen betere dag kunnen bedenken om een mooie reportage te maken…
Naam: Lennard ter Hall
Leeftijd: 44
Functie: Eigenaar Slakkenkwekerij Slow Escargots
Wanneer ik aankom word ik begroet door de twee zonen van Lennard, Wouter (9) en Bram (7), die op dat moment buiten spelen.
“Pap, ze is er!!” roepen ze enthousiast terwijl ze naar binnen rennen.
In de tuin klinkt het tevreden getokkel van een aantal kippen en de was wappert vrolijk in de wind.
Terwijl ik de tuin in me opneem vraag ik me af waar Lennard de slakken verstopt heeft.
“De kwekerij zit een paar honderd meter verderop,” lacht Lennard wanneer hij naar buiten komt om me te begroeten, “het duurde niet lang voordat de slakken hier uit hun huisje groeide en ze hebben nu een prachtig nieuw onderkomen gekregen niet ver hier vandaan…”
Terwijl ik achter hem aan naar binnen loop, komt de geur van verse koffie me al tegemoet.
Op de achtergrond klinkt zachtjes klassieke muziek. Mozart? Ik weet het niet.
Nieuwsgierig schuif ik aan tafel. Laat het interview maar beginnen…
Hoi Lennard, leuk je te ontmoeten! Kun je me een beetje wat over jezelf vertellen? Wie ben je? Waar kom je vandaan?
“Hoi Corina! Ik ben geboren in Vleuten-De Meern. Toen ik een jaar oud was verhuisden mijn ouders naar Vianen en ik heb daar zeker nog zo’n 30 jaar gewoond. Ik koester mooie herinneringen aan mijn jeugd. In die tijd was Vianen nog een klein dorpje met veel weilanden en boomgaarden en ik struinde daar graag rond met mijn jeugdvriend Marc. We vonden het heerlijk om in de natuur te spelen. Insecten vangen, kikkerdril zoeken, vogeltjes spotten, boomhutten maken. Echt zo’n jongensboeken jeugd had ik daar! Mijn moeder was lerares op een basisschool en mijn vader was uitvinder. Eten speelde een belangrijke rol in ons gezin. Het avondeten was dan ook altijd een hele happening! Samen met mijn twee broers kregen we iedere avond een uitgebreid driegangen diner, compleet met strak tafellinnen en messenleggers erbij. Mijn moeder kon echt goed koken. Voordat we begonnen met eten vertelde ze precies wat er op ons bord lag. We kregen te horen uit welk kookboek het recept kwam en van welke chef. Ook vertelde ze waar het brood of vlees vandaan kwam, hoe lang het had gegaard en waar het mee op smaak was gebracht. We leerden echt om alles te eten. Op vakantie in het buitenland kozen we met onze ogen dicht iets van de menukaart. We maakten ons niet druk over wat het was, we aten het en hielden van hetgeen het buitenland ons te bieden had. Koken is mij dan ook met de paplepel ingegoten en het heeft zeker een bijdrage geleverd aan de persoon die ik nu ben…”
Kun je wat over het ontstaan van de slakkenkwekerij vertellen?
“Ik was vroeger op school geen hoogvlieger, beslist niet, ik was meer een doener. Om te zorgen dat ik toch een diploma op zak zou hebben ben ik naar het IVA (Instituut voor Autohandel en Management) in Driebergen gegaan. Dat is een particuliere school met intensieve begeleiding en korte opleidingen van twee jaar. Ik had het daar goed naar mijn zin en ik slaagde met vlag en wimpel voor mijn management opleiding. Vervolgens heb ik als één van de laatste in militaire dienst gezeten. Ik heb daar bij wijze van het licht uitgedaan en de verwarming op nul gezet. Na mijn diensttijd ging ik aan de slag bij de importeur van Mercedes Benz. Een prima baan met groeimogelijkheden. Ik ontmoette mijn vriendin Nanette en al gauw werd ik een modelburger in een rijtjeshuis met goede baan en mooie auto. Ik was in die tijd enorm carrière gericht, op het materialistische af! Mooie kleren, luxe vakanties, het kon niet op. Samen met een vennoot opende ik na verloop van tijd een drukkerij en voor de buitenwereld zag het eruit alsof ik de geslaagde zakenman was die alles perfect voor elkaar had. Maar van binnen voelde dat heel anders. Ik had het gevoel dat ik steeds verder van mezelf verwijderd raakte en ik miste iets….”
Lees verder onder de foto’s…
“Ik dagdroomde hardop en vertelde Nanette dat ik graag naar het platteland wou. Nanette stond hier ook voor open en samen gingen we op Funda kijken wat er allemaal te koop stond. Al gauw kwam de Bommelerwaard naar boven drijven. Ik had er eigenlijk nog nooit van gehoord en dat terwijl het hemelsbreed maar zo’n twintig kilometer verderop was. Tijdens een open kijkdag raakten we op slag verliefd op dit huis! Terwijl we hier kwamen wonen zag ik om me heen hoe de boeren lekker bezig waren. Iedereen was op zijn eigen manier bezig met de natuur en ik stond nog steeds elke ochtend mijn stropdas om te doen. Heel erg blij werd ik daar niet meer van, want de chemie tussen mij en mijn vennoot was verdwenen. Voor mijn gevoel ging ik kapot aan dat werk en elke dag moest ik me er naartoe slepen. Uiteindelijk ben ik uit mezelf vertrokken. Maar ja, wat ga je dan doen? Mijn oudste zoon Wouter was net geboren en je moet toch geld verdienen. Het duurde even een paar weken voor ik daarop kwam. Ik stond onder de douche met de shampoo in mijn haar en opeens had ik een eureka moment! Ik herinnerde me een BBC uitzending waarin een Engelsman naar Spanje vertrok om daar een Escargotkwekerij te openen. Ik was gefascineerd daardoor en wist meteen dat dit ook iets voor mij was. Snel droogde ik me af en holde naar beneden om het Nanette te vertellen. Ze keek me aan alsof ik op mijn hoofd gevallen was. Slakken kweken, hoe kwam ik erbij, maar ze warmde al snel op voor het idee…”
Lees verder onder de foto’s…
“Slakken zijn het vlees van de toekomst. Nederland is nog een beetje huiverig voor het idee, maar ik zie het als mijn missie daar verandering in te brengen. Mijn slakken hebben een pracht bestaan en krijgen alles wat hun hartje begeerd. Van basilicum tot lavendel, alles om een smakelijke slak te kweken, waarbij diervriendelijkheid voorop staat. In Nederland heb je niet veel slakkenkwekerijen. Er zijn een aantal kleinschalige hobbykwekerijen, maar that’s it. Ik heb de eerste twee jaar enorm veel moeten leren. Ik wist helemaal niks van het kweken van slakken! Op het internet zag ik wel wat filmpjes voorbij komen en hier en daar een stukje tekst, maar echt een duidelijke handleiding over hoe je op grote schaal slakken moet kweken is er niet. Ik ben in het buitenland gaan kijken hoe men daar de slakken kweekt, maar kwam er al gauw achter dat dat niet mijn manier was. Een slak heeft minimaal dertien maanden nodig om te groeien tot volwassen exemplaar en in het buitenland groeien ze dankzij de voeding binnen drie maanden al uit tot volwassen exemplaren. Ik noem dat dan ook wel de plofslak. Zowel de Petit Gris (kleine grijze slak, doorsnee 2 cm) als de Gros Gris (grote grijze slak, doorsnee 3,5 cm) krijgen bij mij de tijd om te ontwikkelen door middel van gezonde voeding en voldoende leefruimte….”
Heb je naast je werk nog tijd voor hobby’s?
“Hobby’s? Jazeker! Even denken hoor, klassieke muziek, hardlopen, koken, jagen…”
-Jagen?-
“Jazeker, jagen. Voor mij is dat de ultieme manier om een stukje diervriendelijk vlees te bemachtigen. Ik ga graag de polder in met mijn geweer en jaag op mijn eigen stuk vlees. Zelfvoorzienend zijn, daar streef ik naar. Het liefst neem ik de jongens mee. Dan liggen we samen verdekt opgesteld in de bosjes en kiezen we een eend uit. Eerst kijken we of het een woerd (mannetje) of een eendje (vrouwtje) is, hoe de eend in de veren zit en of het gezond oogt. Ik vind het belangrijk dat ze zien waar hun vlees vandaan komt en hoe de dieren in hun natuurlijke omgeving leven. Onderweg naar huis scoren we op ons pad nog wat verse tijm en rucola en thuis aangekomen bereiden we onder het genot van klassieke muziek het vlees. Ik denk dat dat voor mij toch wel het toppunt van geluk is…”
Lees verder onder de foto’s…
Heb je nog goede tips voor het bereiden van de escargots? Wat is jouw lievelingsrecept?
“Mensen denken vaak bij escargots aan kruidenboter er overheen en klaar, maar je kunt er nog zoveel meer mee. Iets waar ik heel blij van word is een hele kip uit de oven. De kip kruid je gewoon zoals je dat altijd doet met zout en peper, verse kruiden aan de binnenkant, beetje citroen. Separaat in een pannetje maak je een heerlijke roomsaus klaar. Even een sjalotje, knoflook en de Petit Gris aanfruiten, nog wat kruiden erbij en klaar! Wanneer de kip klaar is giet je de saus in zijn geheel eroverheen. De Petit Gris zorgen voor een perfecte bite in de saus en geven een subtiele smaak aan het gerecht. Maar wat ik ook tof vind is bloemkoolsoep met kleine slakjes erin. Dat zie ik de chefs weleens klaarmaken en is heerlijk! Je kunt er ook een heerlijke tapenade van maken, daar zijn mijn jongens dol op! Of ravioli met een tomatensausje! Je kunt er zoveel mee doen! Ik heb ook een keer een chef ontmoet die maakte er een dessert mee van ijs, witte chocolade, ansjovis en mangochutney. Daar wordt ik echt gelukkig van, dat iemand die smaken en texturen zo weet te gebruiken!”
Hoe zie je jouw toekomst?
“Goeie vraag. Allereerst wil ik zeggen dat het geluk niet in het grote zit, maar in het kleine, je moet het alleen wel kunnen zien. Dat is iets wat je geleerd moet worden en wat ik mijn jongens Wouter en Bram zal blijven meegeven tot ze de deur uitgaan. Als ik echt ver vooruit moet kijken dan zou ik wanneer de kinderen uit huis zijn wel in Alaska willen wonen. Heerlijk lijkt me dat! Helemaal back to basic in the middle of nowhere. Ook daar ga ik dan mijn eigen vlees bij elkaar jagen. Nanette ziet dit alleen niet zo zitten. Voor haar is dat net even té basic. In plaats daarvan dromen we van doordeweeks een hutje op de hei in Nederland en in het weekend een appartementje in Amsterdam. Ook mooi toch? Een mooi streven voor de toekomst…”
Lees verder onder de foto’s…
Nieuwsgierig geworden naar de unieke aanpak van Slow Escargots? De slakkenkwekerij zet op verzoek haar deuren open voor bezoekers. Tijdens een proeverij op locatie leren deelnemers in circa anderhalf uur tijd álles over slakken. Van voortplanting en voeding tot de winterslaap.
Ook het kweekproces van Slow Escargots komt aan bod. De kwekerij laat zich leiden door het ritme van de slakken. En schotelt haar escargots uitsluitend onbespoten groente, fruit en verse kruiden voor. Dit groen wordt ook nog eens in de kas zelf verbouwd .
Eigenaar Lennard ter Hall vertelt mensen graag over zijn streven om in hoge mate zelfvoorzienend te zijn. En waarom hij gelooft dat escargots weleens het voedsel van de toekomst zou kunnen zijn… (Bron www.slowescargots.nl )
Lennard geeft naast rondleidingen in zijn slakkenkwekerij ook regelmatig kookworkshops.
Ben jij dus op zoek naar een inspirerende middag voor je familie/vrienden of misschien voor je bedrijf?
Neem contact op met Lennard en vraag naar de mogelijkheden!
Uiteraard is het ter plaatse mogelijk om producten van de Slow Escargots aan te schaffen.
Geen tijd om even richting de Bommelerwaard te rijden voor een potje ingemaakte slakjes? Bezoek dan de Slow Escargot webwinkel!
Slow Escargots / Lennart ter Hall
Beemstraat 24
5313 AN Nieuwaal
☎︎ 0622503586 www.slowescargots.nl
