Bij de naam De Landbouw Wassenaar denk ik niet meteen aan een restaurant, maar eerder aan een tuincentrum slash landbouwvereniging gelegen in het mooie Wassenaar.
Toch is niks minder waar.
Behalve de naastgelegen tuintjes, wordt er weinig verbouwd bij De Landbouw Wassenaar.
Toch heeft het wel degelijk een link met het boerenbestaan.
Jaren terug alweer, in 1868, kocht ene Theodoor van der Velden voor het luttele bedrag van 225 gulden een mooie boerderij met een aardig stukje grond eromheen.
De boerderij lag temidden van de weilanden, was omringd door prachtige wandelpaden en in de winter kon men zelfs schaatsend naar Leiden.
Het werd in de winter tijdens het schaatsen al gauw een favoriete koek en zopie halte en niet veel later kon men er ook een biertje drinken.
De boerderij ontpopte zich langzaam maar zeker van een ‘landbouwspecialist’ in een ‘horecaspecialist’ en de locatie werd een plek waar menig man onder het genot van een drankje en een hapje liep te hoeren en snoeren of zelfs een gokje durfde te wagen.
Een roerig bestaan dus in die tijd.
Die wilde haren zijn er inmiddels wel vanaf.
De plek is inmiddels al diverse keren van eigenaar gewisseld en zelfs het fundament waarop de prachtige boerderij gebouwd is, of moet ik zeggen was, is verplaatst.
Maar iets wat altijd is gebleven, is de warmte en gezelligheid.
Tijd om de huidige eigenaar beter te leren kennen…

 

 

 

 

 

 

Eigenaar Robert Jan Canters is een geboren en getogen Hagenees.
Hij kent de omgeving van Wassenaar als geen ander en zijn band met De Landbouw Wassenaar gaat ver terug.
“Ik ben opgegroeid in de wijk Benoordenhout,” vertelt Robert, “ik heb daar een hele beschermde en vooral beschaafde jeugd gehad. De wijk staat bekend om het hoge ‘kakgehalte’ en hoewel mijn ouders niet rijk waren, hadden we het goed. Mijn vader was een behoorlijk strenge man. Hij was van huis uit marinier, maar tegen de tijd dat hij met mijn moeder trouwde en mij kreeg, was hij al op een dusdanig respectabele leeftijd dat hij niet meer hoefde te werken. Mijn moeder was dus de kostwinner en ze had het druk met haar werk als fysiotherapeut. Uit eten gaan deden we niet vaak, maar als we het deden koos ik altijd het meest bijzondere van de menukaart. Slakken, een hele vis met graat, geitenkaas, octopus, sprinkhanen, ik vond alles lekker, behalve extreme vetjes in het vlees. In die tijd was ik verder erg druk met sporten en vrienden. Onder andere hockey, voetbal en cricket deed ik graag. Op de lagere school ging het ook goed, ik mocht zelfs een klas overslaan…”

 

Lees verder onder de foto’s…

 

 

 

“Toen ik wat ouder werd, ik was denk ik een jaar of vijftien, ging ik graag met vrienden stiekem een biertje drinken bij de Landbouw Wassenaar,” gaat Robert verder, “we vonden het een geweldige plek! Ik was in die tijd een echte flierefluiter. Hoewel ik een goed stel hersens had, was school niet aan mij besteed. In eerste instantie sloeg ik een klas over, om vervolgens op het VWO weer twee klassen te blijven zitten. Ik wou in die tijd piloot worden. Mijn vader moest regelmatig vlieguren maken voor het behouden van zijn vliegbrevet en ik mocht dan altijd mee. Geweldig vond ik dat! Ik ging dan ook naar RLS in Eelde (RijksLuchtvaartSchool) om daar mijn pilotendiploma te halen. Gelijk het eerste jaar ging dat al mis. Tijdens het examen zakte ik omdat ik niet stressbestendig zou zijn. Van het idee dat twee motoren er mee zouden ophouden raakte ik volledig in paniek, laat staan dat het echt gebeurde. Uit een beroepskeuzetest kwam naar voren dat ingenieur ook goed bij me paste, maar ook die opleiding verliet ik al in het eerste jaar. Mijn moeder was blij toen ik zei dat ik wou gaan werken! Ik had inmiddels tien jaar studie achter de rug en het had me nog niks opgeleverd. Zodoende belandde ik in de horeca…”

-Beviel dat?-

“Nee, in eerste instantie helemaal niet! Diverse werkgevers gaven me de zak en ik ging van hot naar her. Ik kreeg telkens te horen dat ik niet serieus was, maar ik vond het werk ook niet uitdagend genoeg. Dat alles veranderde toen ik een baantje bij The Scorer kreeg. De eigenaar, een goede vriend van mij, liet me de serieuze kanten van het vak zien en ik vond het leuk! Ik was in het begin nog heel onzeker. Dan zei hij tegen me ‘Ga aan de gasten vragen of het gesmaakt heeft..’ en dan zei ik ‘Echt niet! Ik ga echt niet vragen of het ze gesmaakt heeft…’. Ik durfde dat niet. Uiteindelijk deden we het samen en van lieverlee overwon ik mijn angst. De gasten beten niet, ik overleefde de conversatie en vond het zelfs leuk worden! Dusdanig leuk dat ik een graag geziene bartender werd en door de eigenaar van restaurant De Zaak werd gevraagd of ik voor hem wilde werken. Nota bene had hij me in eerste instantie afgewezen vanwege mijn onbezonnen karakter. Ik heb vervolgens veel geleerd in De Zaak…”

In 1992 begon Robert samen met Evert Jan van den Gun het café/restaurant Timmons Villa, vervolgens in 1994 Lof der Zotheid en in 1996 één van zijn grootste successen Le café Hathor, welke zijn eerste eigen zaak werd.

 

Lees verder onder de foto’s…

 

 

 

 

 

“Le café Hathor was hot and happening! Het zat elke dag vol en de biertonnen waren niet aan te slepen. Ik maakte in die tijd veel centjes. Omdat het vastgoed toen nog veel voordeliger was, opende ik nog een aantal andere zaken. Zo ontstond Het feest van Sinterklaas, ‘t Maliehuisje en café Emile. In 2007 was ik toe aan iets anders. Ik had mijn ogen op de Harbour Club laten vallen, in die tijd heette dat nog anders, en verkocht al mijn zaken. De dag van de koop werd het plotseling voor mijn neus weggekaapt door een andere bieder. Hij had zijn papieren sneller op orde dan ik. Van de ene op de andere dag had ik geen enkele zaak meer, maar wel kapitaal. Terwijl ik aan het nadenken was wat ik zou gaan doen heb ik nog veel andere baantjes gehad. Klusjesman, tuinman (ik hou van tuinieren), beurshandelaar, interieurbedrijf (ik produceerde lamellen), je kan het zo gek niet bedenken! Tot dat ene moment dat De Landbouw weer op mijn pad kwam. In eerste instantie, geloof het of niet, heb ik er acht maanden als manager gewerkt. Ik zag in die tijd veel verbeterpunten, maar mijn handen waren gebonden. Niet veel later ging het failliet. In eerste instantie was ik alleen op zoek naar vastgoed geweest, maar nu de kans zich voordeed om me De Landbouw eigen te maken en nieuw leven in te blazen, kon ik dat niet aan me voorbij laten gaan…”

 

Wauw, dat is nog een behoorlijke geschiedenis! Aan de gevulde tafels te zien loopt het goed! Heb je naast je werk nog andere hobby’s?

“Hobby’s?” vraagt Robert lachend, “heel veel! Ik sport nog steeds graag. Cricket, fitness, golf, heerlijk. Voetbal mag niet meer vanwege mijn knieën. Daarnaast ben ik ook gek op mijn hond Chili. Het is een bruine flat coated Retriever. Ik ben met Chili bezig met het jachtexamen en volg daarnaast een schietcursus. Ik wil in de toekomst graag samen met mijn hond de natuur in en op wild jagen. Een andere hobby is mijn dochter Bobbie! Ik heb haar drie jaar als alleenstaande vader opgevoed en we hebben een sterke band. Ja, eigenlijk is het geen hobby natuurlijk, maar ik vind het leuk om voor haar te koken of samen uit eten te gaan, weekendje weg, dat soort dingen…”

 

Noem iets waar je trots op bent!

“Mijn dochter uiteraard! We zijn gek op elkaar, al kunnen we ook goed botsen. Ze is soms een echte heks, dat heeft ze duidelijk van mij. We lijken veel op elkaar. Komende zondag gaan we uit eten. Eindelijk mag ik wel zeggen, want ze is net terug van een jaar backpacken door Azië. Het etentje is omdat ze haar HAVO diploma heeft gehaald, maar ze was nadien gelijk vertrokken. Veel mensen verklaarden me voor gek dat ik haar al zo jong de wijde wereld liet intrekken, maar ik vind het juist geweldig dat ze dat in haar eentje durft en bewonder dat enorm. Natuurlijk vond ik het ook wel eng, dus ik had voor ze wegging een gedicht voor haar gemaakt met daarin alle do’s en don’ts wanneer ze in Azië was. Al in de eerste week heeft ze al die regels gebroken. Heel grappig natuurlijk, maar ik ben blij dat ze weer terug is. Verder ben ik enorm trots op De Landbouw! Het is natuurlijk een stukje jeugdsentiment, maar inmiddels betekent het nog zoveel meer voor me…”

 

Lees verder onder de foto’s…

 

 

 

 

Heb je nog vakantieplannen?

“Ja hoor! Ik ga volgende week drie dagen naar Londen. Gewoon, eventjes er tussenuit. Daarnaast hoop ik volgend jaar in Italië truffels te gaan zoeken. Dat vind ik gaaf zo met die honden. Ook wil ik nog met mijn dochter naar Parijs om haar een bepaalde winkel te laten zien, maar dat is nog een verrassing voor haar. Ik ben sowieso gek op Frankrijk! Ieder jaar reis ik in mijn eentje met de auto vijf dagen door Frankrijk. Ik probeer dan zoveel mogelijk wijn- en kaasboeren aan te doen. Lekker overal wat proeven en gezellig kletsen, mmm…”

 

Wat is je lievelingsmuziek?

“Mijn lievelingsmuziek? Pfff… even goed nadenken hoor. Ik ben echt zo’n muziekhoer, ik luister overal naar en vind alles leuk. Maar goed, als ik dan echt iets zou moeten benoemen, dan is het Coldplay. Bij de ingang van het restaurant staat een grote koe. Ik heb daar nog een kopie van, alleen is die enkel in de grondverf geleverd. Ik probeer wanneer ik tijd heb de koe zelf te versieren. Zo heeft die allerlei tattoos, piercings, gekke felle kleuren en meer! Wanneer ik zo lekker aan het knutselen ben, zet ik op de achtergrond altijd Coldplay aan. Overigens heb ik er pas zestien uur aan kunnen werken dit jaar, hij komt nooit af zo…”

 

Lees verder onder de foto’s…

 

 

 

 

 

Bijna klaar Robert! Is er nog iets wat je graag wilt benoemen?

“Jazeker! Ik wil graag mijn lof uitspreken voor mijn personeel! Ik zou het zonder zo’n goed team niet hebben kunnen doen allemaal. En dan in het bijzonder Anja. Zij is één van de drijvende krachten achter dit bedrijf en ook de drijvende kracht achter mij. Ik heb een roerig bestaan achter de rug en ik ben blij dat ik haar heb gevonden. Zij geeft me veel inspiratie en is mijn rots in de branding…”

 

Waar droom je nog van?

“Over een aantal jaar wil ik de Landbouw Wassenaar verkopen en naar het buitenland gaan. Ik hoop in Frankrijk een soortgelijk restaurant te beginnen met een beetje land eromheen, waar ik mijn eigen wijn kan verbouwen. Daar komt ook die tuinman in mij weer tevoorschijn. Na al die keren dat ik de wijngaarden heb bezocht, hoop ik nu in de toekomst mijn eigen wijn te kunnen schenken. Gelukkig ziet Anja dit ook zitten, dus ik heb nog iets moois om naar toe te leven…”

 

Nog een klein stukje belangrijke tekst onder de foto’s…

 

 

 

De Landbouw Wassenaar bestaat al sinds 1868 en is hiermee al jarenlang een draaiende spil in de Wassenaarse samenleving.
Volgend jaar, 28 april 2018, bestaat het restaurant 150 jaar en dit moet natuurlijk gevierd worden!
In aanloop naar het 150-jarig bestaan zullen er regelmatig leuke acties plaatsvinden.
Zo zal de naam De Landbouw Wassenaar op menig billboard verschijnen, zullen er etentjes worden weggegeven en kunnen de gasten bijzondere paraplu’s winnen, gemaakt door een lokale kunstenaar.
“Ik kijk uit naar het grote feest en vind het een eer dat ik dit jubileum mag meemaken!” aldus Robert.

Wil jij een keertje lekker eten bij de De Landbouw Wassenaar en de gezellige sfeer proeven?
Dat kan!
Hier moet je zijn:

DE LANDBOUW WASSENAAR         www.delandbouwwassenaar.nl
Zijdeweg 58
2245 BZ Wassenaar ☎︎ 070 511 8965