Aan de rand van de Veluwe vind je een sprookje. Een culinair sprookje welteverstaan!
De familie Löhr rund inmiddels alweer 33 jaar restaurant Het Koetshuis in Bennekom, welke sinds 1998 bekroond is met een Michelinster.
Een mooi verhaal zou je denken, toch kent dit sprookje ook diepe dalen.
Het is nu precies een jaar geleden dat eigenaresse Saskia Löhr en haar kinderen afscheid moesten nemen van Wicher Löhr, man, vader en Patron Cuisinier van Het Koetshuis.
Een grote klap!
Maar ondanks de pijn, kijkt Saskia naar de toekomst.
Samen met haar zoon Danny, dochter Marieke en schoonzoon chefkok Niels van Dooijeweert, zorgt ze dat Het Koetshuis na 33 jaar nog altijd even sprookjesachtig is als de dag dat zij het samen met Wicher Löhr opende.
Een sprookje zoals Wicher het altijd voor zich zag…
Een advertentie in de Horeca Misset…
“Wicher en ik hebben elkaar vroeger leren kennen bij hotel/restaurant De Witte in Amersfoort,” vertelt Saskia, “inmiddels bestaat dat niet meer. Een mooie tijd was dat! We hadden gelijk een klik! Wicher werkte in de keuken en ik aan de voorkant. Wicher had op dat moment al veel werkervaring opgedaan in zowel binnen- en buitenland en had het vak onder andere bij Grand Vefour*** en L’Achestrate*** in Parijs geleerd. Het werk bij De Witte was leuk, maar na een tijd merkten we dat er geen groeimogelijkheden voor ons waren en gingen we op zoek naar een plek voor onszelf. We kwamen deze locatie in Bennekom tegen via een advertentie in de Horeca Misset. Nieuwsgierig gingen we kijken. Het was op dat moment met onkruid overwoekerd en zag er troosteloos uit, maar Wicher en ik zagen gelijk de mogelijkheden! De buitenkant liet dan misschien te wensen over, de binnenkant was helemaal compleet. Tafels, stoelen, menukaarten, pannen, alles was aanwezig en we konden zo beginnen. Dat was natuurlijk voor een beginnend jong stel heel aantrekkelijk. Met een klein startkapitaal van de bank om de eerste inkopen te kunnen doen, meer kregen we echt niet, zijn we begonnen. En voor ik het wist runde ik op 23-jarige leeftijd samen met Wicher, toen 26, een eigen restaurant aan de rand van de Veluwe. Een droom die uitkwam! In de loop der jaren hebben we flink wat verbouwd en maakten we het helemaal ons eigen plekje. Na dertien jaar kregen we uit het niets een Michelinster, iets waar we totaal niet mee bezig waren in die tijd. We waren gewoon lekker aan het werk en wilden een goed product neerzetten. We waren dan ook totaal overdonderd. Ik kan me het moment nog goed herinneren. Het was op een woensdagmiddag in het najaar. Ik had Danny, die toen zes was, net naar balvaardigheid gebracht. Toen ik thuiskwam zei Wicher dat hij door Robert Kranenborg was gebeld met de mededeling dat we een Michelinster hadden gekregen. Ik kon het niet geloven. Voordat ik te vroeg zou gaan juichen vroeg ik eerst om tastbaar bewijs. Op dat moment begon de fax overuren te maken en kwamen er allemaal felicitaties binnen. Het was dus echt waar, we hadden een ster gekregen! Ons geluk kon niet op! Toch was het wel een enorme omschakeling, iets wat ik niet altijd even leuk vond. Van heinde en verre kwam men kijken en de gasten namen geen blad voor hun mond. Hoe kon je nu met zo’n wijnkaart een ster krijgen? Dat soort dingen. Voor je gevoel moest je opeens enorm op je tenen lopen. Naarmate de tijd vorderde vonden we onze draai weer. Het Koetshuis was ons eigen plekje en daar veranderde een ster helemaal niks aan…”
Wicher knapte enorm op…
“Van de ene op de andere dag liep het niet lekker met de gezondheid Wicher” vertelt Saskia, “hij klaagde over pijn in zijn longen en moest vaak hoesten. Tijdens één van onze vakanties naar Italië begon hij plotseling bloed op te hoesten. Het heeft toen nog een aantal jaar geduurd eer ze de diagnose speekselklierkanker hadden gemaakt. Ze dachten in eerste instantie aan longkanker. In tegenstelling tot anderen die ziek worden van de chemo, knapte Wicher enorm op van de chemotherapie. Na elke chemokuur kreeg hij meer adem, tot hij op een bepaalt moment zelfs schoon was! Even koesterden we de hoop dat het voor altijd weg zou blijven, maar zoals de dokters al hadden voorspeld kwam het na een jaar weer terug. Omdat Wicher wist wat ging komen, heeft hij Niels goed kunnen voorbeiden. Hij vond het heel moeilijk om dingen los te kunnen laten, maar hij heeft het wel gedaan. De wetenschap dat Het Koetshuis na zijn bestaan verder moest hield hem sterk. Niels voelde hem goed aan in de keuken en het was voor hem een geruststelling dat Niels het stokje zou gaan overnemen. De Michelin was daar ook heel duidelijk in. Ze wisten dat Niels al een aantal jaar onder Wicher zijn vleugels de keuken aan het overnemen was en besloten zodoende de ster niet af te nemen. Iets wat hoe je het ook went of keert, toch een opluchting is…”
Ik waardeer nu nóg meer wat ik heb
“Ik heb het gevoel alsof ik het afgelopen jaar in een roes heb geleefd,” vertelt Saskia, “na het wegvallen van Wicher kwam er zakelijk gezien een hoop op me af en dat zorgde dat ik geen tijd had om echt stil te staan bij wat er was gebeurd. Inmiddels is het alsof de verdoving langzaam maar zeker begint uit te werken. Dat maakt de pijn vaak nog erger. Soms wil ik iets tegen Wicher zeggen en besef ik me plotseling dat dat niet meer kan. Ik mis in dat opzicht mijn klankbord en de pijn die daarmee gepaard gaat moet nog een plekje krijgen. Het maakt wel dat ik heel anders naar het leven ben gaan kijken. Ik waardeer nu nóg meer wat ik heb en voel me gezegend met onze kinderen. Danny en Marieke zijn inmiddels volwassen en een grote steun. Ook al zie je mijn dochter minder op de werkvloer, ook zij speelt een belangrijke rol binnen Het Koetshuis…”
Danny kijkt haar glimlachend aan.
Met zijn 27 jaar is hij Het Koetshuis, wat inmiddels het 33ste jaar ingaat, in levende lijve.
“Toen ik jong was zei ik altijd dat ik niet bij Het Koetshuis wou gaan werken,” vertelt hij lachend, “ja zo gaat dat als je jong bent. Ik vond het fantastisch om hier op te groeien. Er was altijd veel reuring en ik had de grootste lol met de chefs, maar hier gaan werken? Nee. Ik heb in eerste instantie dan ook een sportopleiding gevolgd. Sporten is altijd mijn grote hobby en uitlaadklep geweest! Nog steeds! Tijdens de opleiding hielp ik op mijn vrije momenten mee met de administratie of de bediening in het restaurant en ben ik er zo langzaam maar zeker een beetje ingegroeid. Geen verkeerde ontwikkeling vind ik zelf! Uiteindelijk merkte ik dat mijn hart toch het meest bij Het Koetshuis ligt en heb ik besloten hier fulltime te gaan werken…”
Hier zou hij trots op zijn geweest…
Ook voor chefkok Niels van Dooijeweert zijn de laatste jaren een indrukwekkende periode geweest.
“Ik heb altijd enorm veel bewondering voor Wicher gehad,” vertelt Niels, “ik was dan ook ontzettend blij toen ik hier zes jaar geleden als chef de partie werd aangenomen. In die tijd ging het nog goed met Wicher. We hadden een goede klik met elkaar, zowel in het leven als culinair. Wicher was een klassieke Franse chef en ik vond het geweldig om zijn gerechten een moderne impuls te geven. Wat dat betreft zaten we echt op één lijn. Toen het slechte nieuws over zijn gezondheid bekend werd, hebben we samen een plan de campagne gemaakt. Hoe moeilijk het soms emotioneel ook was, schoof hij me steeds meer naar voren als chef van Het Koetshuis. De laatste jaren draaide ik volledig als zelfstandige chef, terwijl Wicher over mijn schouders meekeek. Tegenwoordig laat ik Wicher nog altijd in de gerechten spreken. Wanneer ik een gerecht creëer denk ik -hier zou hij trots op zijn geweest- of -dit zou Wicher zo en zo hebben gewild-. We hebben samen veel meegemaakt, zowel mooie momenten als verdrietige momenten en hij zal voor mij altijd verbonden blijven met Het Koetshuis. Ik ben er met recht trots op dat ik het vak van hem heb geleerd!”
Trots
“Ik ben er trots op dat na 33 jaar de zaak nog steeds vol zit met vaste gasten,” zegt Danny blij, “en dan heb ik het niet alleen over de oudere garde. Je ziet nu dat de kinderen van de oudere garde ook vaste gasten worden. En hun partners. En hun vrienden. En de vrienden van hun vrienden. Ja, dat geeft me echt een warm gevoel vanbinnen! In de toekomst zal nog het nodige veranderen bij Het Koetshuis. Geen drastische veranderingen, maar gewoon een decor update. Met de tijd meegaan noemen ze dat. Het Koetshuis is na 33 jaar nog steeds een trekpleister en ik zal er alles aan doen om dat de komende 33 jaar zo te houden…”
—————————————–
En die trekpleister heeft mij in ieder geval overtuigd!
Ik denk dat het veilig is te zeggen dat Het Koetshuis Bennekom na 33 jaar nog steeds hot en happening is.
Persoonlijk heb ik al heel wat restaurants voorbij zien komen, maar een locatie als Het Koetshuis zie je niet vaak! Zo idyllisch!
Voeg daar een getalenteerde chef aan toe, een passievolle gastvrouw en een gedreven bedrijfsleider en je hebt een culinair pareltje van het hoogste niveau.
Het enige wat mij nog rest te zeggen is: probeer het zelf een keer!
Het Koetshuis Bennekom
Panoramaweg 23A
6721 MK Bennekom www.hetkoetshuis.nl
Tel +31 (0)318 41 73 70
—- In sweet memory of Wicher Löhr —-