Terwijl Johan nog aan het beslissen is of hij zijn stropdas zal omdoen, trek ik mijn schoenen alvast aan.
We gaan vandaag uitgebreid lunchen bij Hofstede Meerzigt in Zoetermeer, een thuiswedstrijd!
Lange tijd kon ik hem beslist niet warm maken voor een etentje in Zoetermeer, omdat daar naar zijn zeggen ‘toch niks te halen valt’.
Als ras-Zoetermeerder zijnde, weet hij precies wat je wel en niet kunt verwachten van dit kleine stadje en lekker of bijzonder uit eten gaan is iets wat je vooral NIET moet verwachten.
Hij heeft op die manier lange tijd de boot weten af te houden wanneer ik de naam Hofstede Meerzigt en mijn wens om daar te eten hardop uitsprak.
In plaats daarvan zoekt hij liever iets in Den Haag, Delft of Leiden.
Maar vandaag is het dus zover!
Mijn interview met Piet van den Berg en het daarbij behorende bezoek aan de jaarlijkse Hofstede Meerzigt lunch op de boerderij van Piet en Gerard hebben hem nieuwsgierig gemaakt.
Zou Zoetermeer dan toch een culinair hoogstandje in zijn aanbod hebben?
Zo eentje waar je lange tijd over napraat?
Nog altijd sceptisch arriveren we bij Hofstede Meerzigt.
Zodra we het terrein oplopen kijkt hij verbaasd om zich heen.
“Ik heb nooit geweten dat hier een restaurant zat!” is het eerste wat hij zegt.
Huh?? Nou breekt mijn klomp. Oh wel, laten we maar naar binnen gaan…

 

 

 

 

We worden vriendelijk begroet door maître/sommelier Sermad Wartan.
“Welkom!” zegt hij enthousiast, “leuk dat jullie er zijn. We hebben een mooi tafeltje voor jullie gereserveerd. Als jullie achter mij aan zouden willen lopen…”
Nieuwsgierig lopen we achter hem aan.
Terwijl ik naar rechts kijk zie ik in de open keuken volop bedrijvigheid.
Chefkok Alain Adriaanse steekt nog gauw even lachend zijn hand op voor we de hoek om gaan.
Het restaurant ziet er van binnen prachtig uit!
Rustiek, modern, ruimtelijk, om nog maar te zwijgen over het fantastische uitzicht op de groene tuin door de grote ramen!
Ik zie aan Johan’s ogen dat hij in zijn nopjes is.
Alsof hij niets anders had verwacht neemt hij plaats aan tafel.
“Zou ik alvast iets voor jullie mogen inschenken?” vraagt Sermad beleefd.
“Ik zou wel graag met een wit wijntje willen beginnen…” antwoordt Johan blij.
Niet veel later worden we voorzien van een lekker glaasje wijn, gevolgd door de amuses.
Het is Alain die de amuses brengt.
“Hoi! Leuk dat jullie er zijn!” begroet ook Alain ons enthousiast, “ik heb alvast een aantal amuses voor jullie: tarte tartin van ui en vadouvan en een kleine bonbon van rode biet en witte chocola. Geniet ervan!”
-Lekker! Dankjewel!-

 

 

 

 

 

“Nou, dat ziet er alvast goed uit lieverd!” zegt Johan terwijl hij een rode biet/witte chocola lolly pakt.
Hij knikt onder het kauwen goedkeurend met zijn hoofd. Het smaakt hem zo te zien ook prima.
Sermad voorziet ons van olijfolie en brood en niet veel later is het tijd voor de eerste gang.
Het is souschef Wesley van der Valk die de eerste ronde brengt.
Behendig zet hij een leisteen met daarop twee schattige weckpotjes op tafel neer.
De inhoud ziet er verleidelijk uit.
“Ik heb voor jullie meegenomen een crème van gepofte bataat (zoete aardappel), daarbovenop zoet/zuur van romanesco, gebakken bloemkool en gerookte amandelen. Eet smakelijk!”
-Dankjewel!-
De inhoud blijkt al net zo smakelijk als het uiterlijk te zijn.
Met plezier lepelen we de potjes leeg.
Wanneer het op is verdwijn ik even de keuken in. Tijd voor wat actiefoto’s!

 

 

 

 

 

 

Chefkok Alain Adriaanse is al op jonge leeftijd begonnen met werken in de keuken.
“Ik heb die liefde voor de horeca van mijn ouders meegekregen,” vertelt Alain, “niet dat hun werkzaam in de horeca waren, maar we gingen vaak uit eten. Heel vaak! Mijn ouders zijn echte lekkerbekken en onze vakanties stonden ook altijd in het teken van eten. We bezochten door heel Europa authentieke restaurants en kleine vissersplaatsjes. Ik heb dan ook al van jongs af met verschillende keukens kennisgemaakt. Toen ik ouder werd was voor mij de keus gauw gemaakt, ik wilde chef worden! Ik vond dat een machtig mooi beroep! Ik droomde ervan om bij Herman den Blijker in de keuken te staan en het lukte me om als leerling bij hem te worden aangenomen. Maar liefst zeven jaar heb ik onder zijn vleugels bij De Engel mogen werken. Een mooie tijd waarin ik veel geleerd heb!”
Alain vertelt hoe Herman ook na De Engel nog altijd een rode draad in zijn bestaan heeft gespeeld, tot aan de start van Hofstede Meerzigt toe.
“Tien jaar geleden is Hofstede Meerzigt door Herman den Blijker, wijnimporteur Bert de Boer (Activin wijn) en mijzelf opgericht. Ik werd in eerste instantie benaderd door Bert. Hij wist nog wel een gaaf pand in Zoetermeer en vroeg of ik daar misschien interesse in had? In eerste instantie dacht ik nee. Zoetermeer stond voor mij gelijk aan een betonnen koekblik zonder al te veel charme. Tot ik de locatie zag. Ik was gelijk verkocht!! Inmiddels ben ik Zoetermeer zeer gaan waarderen. Het wordt toch een beetje je tweede thuis na tien jaar…”
Omdat Herman den Blijker het erg druk had met onder andere zijn tv carrière, is hij er na 1,5 jaar uit gestapt.
“Uit het oog, maar zeker niet uit het hart!” lacht Alain, “het is een goede vriend en ik heb veel aan hem te danken…”

 

 

 

 

 

De volgende ronde ziet er wederom oogstrelend uit.
“Jullie zien hier gegrilde tonijn,” legt Alain uit, “met daarbij verschillende bereidingen van pompoen. We hebben een pompoencompotje gemaakt, pompoencrème en wat zoet/zuur van pompoen. Ook zit er pompoenpapier bij en hier en daar wat pompoenpitjes. Mocht je nou niet van pompoen houden dan heb je een probleem…”
Johan en ik beginnen te lachen.
Nee hoor, zoals wij bij binnenkomst al aangaven, wij lusten alles!
Terwijl we aan het eten zijn klinken er enthousiaste geluidjes naast me.
“Zo! Je kan zeggen wat je wil, maar dit is niet verkeerd!” zegt Johan terwijl hij met zijn servet zijn mond afveegt.
Ook de volgende ronde is een schot in de roos:
Gegrilde coquille met gekonfijte paddenstoelen, Pata Negra ham met gebakken paddenstoeltjes en truffelschuim.
De eikeltjes eromheen zijn voor de sier, maar tevens een verwijzing naar het voer wat de Pata Negra eet.
Pata Negra is in sommige streken van Spanje de gebruikte term voor de Spaanse iberico-ham die tot de beste rauwe hamsoorten ter wereld wordt gerekend!

 

 

 

 

 

 

De stemming zit er inmiddels goed in.
“Ze hebben hier ook een zaal die je kunt huren voor trouwerijen en jubileums,” zegt Johan, terwijl we aan het wachten zijn op de volgende ronde, “ik ga zo even vragen wat dat kost…”
Nou nou, volgens mij is er hier iemand helemaal om.
Inmiddels worden er bakjes water met een citroenschijfje op tafel neergezet en niet veel later komt Alain weer onze kant op, met in zijn handen iets waar ik normaliter niet heel enthousiast van word.
“Ik heb voor jullie Bretonse mosseltjes. Deze komen bij de Mont Saint-Michel vandaan. Dankzij de sterke eb en vloed op die locatie worden de mosseltjes wat zoeter. De mossels worden gekweekt aan een paal en vormen een hangcultuur. Tijdens het bereiden worden ze gebakken in hun eigen vocht, met een klein beetje toevoeging van knoflook, tijm en rozemarijn. Op het laatst worden ze nog even gehusseld door de kruidenboter. De bedoeling is dat je niet alleen de mossel opeet, maar ook zoveel mogelijk de saus van de schaal probeert mee te pakken. Lekker kliederen dus. Geniet ervan!”
Vooruit, mossels zijn echt niet mijn ding, maar ik zal me opofferen en het keurig opeten.
-Zo! Die is lekker!- denk ik terwijl ik de eerste mossel opeet. Waarschijnlijk heb ik net de lekkerste als eerste gepakt.
-Mijn god, die is nog lekkerder!!- denk ik bij de tweede mossel en ik stop nu de hele schaal in mijn mond om niks van de saus te hoeven missen.
“Mijn hemel hé!!” roept Johan, “dit is waanzinnig!”
Ik schud bevestigend mijn hoofd en lik mijn vingers af, klaar om de volgende te pakken.
“Hoe heeft hij dit klaargemaakt??” vraagt Johan aan me.
“Hoe moet ik dat nou weten? Ik ben toch geen chef?!”
“Maar je stond net in de keuken foto’s te maken! Je ziet toch wel wat hij doet?!”
“Nee, niet echt! Ik kijk alleen of het plaatje door mijn lens klopt, niet naar wat hij nu precies aan het doen is…”
“Och och och…”, jammert Johan verontwaardigd en hij ziet zijn kans om dit culinaire hoogstandje thuis te evenaren alweer voorbij gaan.

 

 

 

 

 

 

Genieten XL, dat is wat we aan het doen zijn!
Die Alain weet wel hoe die moet koken.
Bij de volgende ronde vraag ik Alain of hij naast zijn werk nog andere hobby’s heeft.
“Haha, hobby’s? Daar heb ik weinig tijd voor. Het restaurant is twee dagen per week dicht en die dagen breng ik met mijn gezin door. Wat dat betreft ben ik een echte familyman! Ik vind het fantastisch om met mijn zoon mee naar de voetbal te gaan. Sowieso vind ik het leuk om af en toe een Feyenoord wedstrijd bij te wonen. Je zou voetbal dus wel een hobby kunnen noemen. Daarnaast gaan we graag met vakantie. Een reis die veel indruk op me heeft gemaakt is onze reis naar Zuid-Afrika. Zuid-Afrika is echt fantastisch om naartoe te gaan. Behalve dat je er prachtige natuur hebt, is het er ook erg modern en luxueus. Grote shoppingmalls, goede restaurants, luxe hotels, noem maar op! We zijn daar naar The Test Kitchen geweest. Die staat in de S. Pellegrino-lijst met beste restaurants ter wereld. En ook naar de Greenhouse! Eten speelde in het gezin waarin ik opgroeide een belangrijke rol en die traditie voer ik graag door in mijn eigen gezin!”
De volgende ronde is wederom fenomenaal:
Crème van pastinaak / compotje van knolselderij / stampotje met peterselie en wortel / chips van wortel en knolselderij / bavet van het MRIJ / cote de boeuf
Ik zou zeggen, laat de foto’s het werk verder doen…

 

 

 

 

 

Verlangt u naar een romantische avond? Ziet u uit naar een maaltijd die u zich nog lang zult herinneren? Naar een onvergetelijke ervaring? Dan bent u van harte welkom, bij ons in Restaurant Hofstede Meerzigt in Zoetermeer. Nog onlangs jubelde een culinair recensent dat op ons bord pure poëzie ligt. U ziet wat u eet.
Laat u zich daarom eens verrassen! Wij hopen u snel te mogen begroeten.
Het team van Hofstede Meerzigt (Bron www.hofstedemeerzigt.nl )

 

Veel te snel zijn we alweer bij het dessert aanbeland.
Ook dat is nog een bijzonder dingetje.
“Dit is geen patatje oorlog, maar een appeltje oorlog,” lacht Alain wanneer hij het dessert op tafel neerzet, “we hebben een appel-loempiaatje gemaakt, frietjes van kaneelbrood, pindasaus gemaakt van rozijnen, uitjes van gemarineerde appel en de mayonaise van vanillesaus. Daarbij wordt een appelmilkshake geserveerd. Geniet ervan!”
Wel, dat laten we ons geen tweede keer zeggen!
Ik neem een flinke hap van de loempia en merk al gauw dat er een beroep wordt gedaan op al mijn zintuigen.
Mijn hersenen zien een patatje oorlog met loempia, maar proeven iets anders.
Een vreemde gewaarwording, maar wel errug lekker!!

 

 

 

 

 

 

Na het dessert volgt er nog een kopje koffie met friandises.
Terwijl ik in mijn koffie roer, zie ik hoe Johan reageert op een comment op Facebook.

Status: Johan Geven eet culinair -met Corina van Manen -Bij Hofstede Meerzigt
Manu comment: Nice!! Have fun you two!
Johan comment: Manu!! When you come to Holland, WE GO EAT HERE!!!

Aha. Dus…

Bovenstaande Foodlovestorie is er één zoals ik die het liefst schrijf.
Ik reis het hele land door en spreek vele mensen werkzaam in de horeca.
Van interviews met chefs, slagers en groenteleveranciers, tot reportages op het land bij de aspergeboer of de Zeeuwse mosselman.
Maar de mooiste verhalen zijn toch die wanneer ik samen met mijn eigenwijze wederhelft uit eten ga in een bijzonder restaurant.
Binnenkort schuiven we aan bij restaurant La Rive in het Amstel hotel.
Ben benieuwd hoe hij dat gaat vinden.
Ben jij ook benieuwd?
Volg Food Love Stories.nl op Facebook of Instagram en blijf altijd op de hoogte van de lekkerste plekjes in Nederland!

 

Hofstede Meerzigt
Zonnenberg 10
2716 PG Zoetermeer
☎︎ 079 – 351 59 02           www.hofstedemeerzigt.nl