Restaurant ONE in Roermond is wat mij betreft voor de culinaire lekkerbek zeker een omritje waard!
Aan het roer staan twee passievolle ondernemers met een indrukwekkend cv.
-Reislustig!- zijn ze volgens de één en -avontuurlijk!- zegt de ander.
In dit interview leuke weetjes over Edwin Soumang, samen met zijn Canadese vrouw Bethany DeLong, eigenaar restaurant ONE…

 

Naam:Edwin Soumang
Leeftijd: 40
Functie: Chefkok restaurant ONE

 

Hoi Edwin, leuk je te ontmoeten. Allereerst, wat een aparte achternaam heb je. Heeft dat nog een bijzondere oorsprong?

-(Edwin begint te lachen) Die oorsprong ligt bij mijn vader, een ras-Hollander! Ik heb weleens meegekregen dat er in de stamboom Frans bloed zit, maar echt het precieze weet ik er niet van. Je zou dus kunnen zeggen dat het een Franse achternaam is? Ik ben opgegroeid in het Limburgse Kelmond, een klein dorpje met 200 inwoners waar vrijwel niemand ooit van gehoord heeft. Het ligt in de gemeente Beek. Samen met mijn drie jaar jongere broertje heb ik daar een gelukkige jeugd gehad. Mijn jeugd stond vooral in het teken van voetbal. Op straat met de jongens voetballen, een paar keer per week trainen bij de voetbalclub, in het weekend voetbaltoernooi en tijdens de vakanties voetbalkamp! Voetbal voor en voetbal na dus. Toch was er op jonge leeftijd al een culinair element in mijn bestaan, namelijk de chocoladehobby van mijn vader. Mijn vader was van huis uit banketbakker en erg handig met chocolade. De garage naast het huis diende regelmatig als chocolade atelier en ik hielp mijn vader geregeld met het maken van chocolade paashaasjes en andere bestellingen. Na verloop van tijd werd de vraag naar chocolade artikelen zo groot dat mijn vader een chocolaterie in het centrum van Beek is begonnen. Die chocolaterie loopt nog steeds erg goed en sinds januari dit jaar heeft mijn broer het stokje van mijn vader overgenomen. De winkel is nu van hem!

 

 

Hoe ben je uiteindelijk het koksvak ingerold?

-Ik wist heel lang niet wat ik wou gaan worden en ben uiteindelijk op mijn 17de naar de Hotel Vakschool in Wageningen gegaan om daar de opleiding manager/ondernemer te gaan volgen. Als onderdeel van de opleiding moest je twee keer een half jaar als kok stage lopen en dat beviel me erg goed! Ik merkte al gauw dat ik daarmee verder wou gaan. Het eerste half jaar werkte ik bij ‘t Swarte Schaep in Amsterdam en het tweede half jaar bij De Echoput in Apeldoorn. Dat waren in die tijd al bijzondere restaurants uit het topsegment. Die ervaringen smaakte naar meer, zodoende schreef ik 25 verschillende toprestaurants in Frankrijk aan en werd ik uiteindelijk door de bekende George Blanc aangenomen. Niet veel later woonde ik in Frankrijk! Een mooie tijd was dat, ik had het goed naar mijn zin, al was ik in mijn hoofd alweer mijn koffer aan het inpakken voor het volgende avontuur: Londen! Ook een geweldige tijd! Na Londen heb ik nog een poosje als Chef de Partie bij de Librije in Zwolle gewerkt…

 

 

Nu zeggen ze altijd ‘Achter elke sterke man staat een sterke vrouw’ en ik denk dat dat in jou geval ook zeker zo is. Wanneer kwam Bethany in je leven?

-Bethany was voor mij dat ene Canadese meisje wat ik tijdens mijn reizen in het buitenland maar niet uit mijn hoofd kon krijgen. We leerden elkaar in Australië kennen. Samen met een aantal vrienden hadden we plannen gemaakt om in Australië te gaan backpacken. Er woonde een oud-klasgenoot van ons en dat had onze nieuwsgierigheid gewekt. We gingen min of meer op goed geluk die kant op. Je kreeg een werkvisum en wanneer het geld op was moest je kijken waar je aan de slag kon. Ik werd als kok aangenomen bij het Italiaanse restaurantje Sassy. Bethany werkte daar achter de bar en we hadden gelijk een goede klik! Het duurde niet lang voor de vonk uit mijn pan op haar oversloeg en we iets met elkaar kregen. Helaas was haar werkvisum op dat moment bijna verlopen en drie maanden later moest ik haar alweer uitzwaaien. We maakten plannen elkaar in Nieuw-Zeeland weer te treffen en na heel wat heen en weer gereis, ik heb tussendoor ook nog op Ibiza gewerkt, ben ik uiteindelijk in Vancouver gaan werken, dichtbij Bethany! Vancouver was ook een indrukwekkende tijd! Ik werkte daar als chefkok bij een helikopter-skibedrijf. De gasten werden met de helikopter op de top van een berg gedropt en gingen zo van berg naar berg, tussendoor voorzien van uitmuntende lunches en diners! Dat was echt een coole baan als ik er zo op terugkijk!

 

 

Waarom zijn jullie uiteindelijk weer terug naar Nederland gegaan?

-Voordat we terug naar Nederland gingen hebben we eerst nog op Ibiza gewerkt. We kregen een buitengewone kans om op een exclusief privé eiland te gaan werken. Zo’n aanbod krijg je maar eens in je leven. Het was het duurste eiland ter wereld! Maar liefst 175.000 euro per week ben je kwijt om het eiland af te huren, voor maximaal 14 gasten. Maar dan heb je ook wat! Privé chefkok, masseurs, zoutwater zwembad, zoetwater zwembad, jetski’s, grotten, boten, noem maar op! De eerste gast was Puff Daddy! Maar liefst 2,5 jaar heb ik daar gewerkt, waarvan het laatste seizoen samen met Bethany. Vanuit Ibiza zijn we door naar Nederland gegaan om samen iets op te zetten. We wilden graag een eigen restaurant openen en zagen in Canada minder mogelijkheden daarvoor. In Nederland had ik al een behoorlijk netwerk opgebouwd en alles ligt ook minder verspreid dan in Canada. Al met al waren onze kansen in Nederland beter!

 

Lees verder onder de foto’s:

Waarom Roermond?

-Ik kom uit Limburg dus ik ken de streek goed. Culinair heeft Limburg veel te bieden. Roermond was op dat moment enorm in ontwikkeling, denk aan het Designer Outlet en de aanleg van de A73, en we voelden ons er al snel thuis. We vonden een mooi pandje in de woonwijk Maasniel. Het had een leuk behapbaar oppervlak en ook nog eens geen overnamekosten. Ideaal! In de media werden we het schattige naïeve koppel genoemd wat net kwam kijken in de restaurantwereld. Vanwege mijn ervaring bij onder meer De Librije en George Blanc was de nieuwsgierigheid al snel gewekt bij de mensen en duurde het niet lang voor de zaak avond aan avond vol zat! We kregen zelfs een ster!

 

 

Dat klinkt alsof je het al goed voor elkaar had, waarom toch de verhuizing naar de ECI?

-Na een aantal jaar merkten we dat de groei eruit was. We hadden de top bereikt, maar toch miste er iets. Ik wilde graag meer zelfvoorzienend zijn. Met mijn handen in de grond zitten! Zodoende gingen we op zoek naar een nieuw pand en de ECI kwam op ons pad. Toen nog een oude elektriciteitscentrale wat er verloren bijstond! We waren we beiden verbluft tijdens de bezichtiging. Wat een gave locatie! Zoveel ruimte en zoveel mogelijkheden! Niet veel later sloten we de deal en begon de verbouwing. We hebben nu een grote tuin waar we onze groentes kunnen verbouwen. Dat is iets wat hoog op mijn verlanglijstje stond en waar ik heel veel affiniteit mee heb. Waar komt je eten vandaan? Hoe wordt het verbouwd? Pure en eerlijke producten uit eigen tuin is een droom die uitkomt!

 

Lees verder onder de foto:

Hebben jullie naast het runnen van een restaurant nog tijd voor hobby’s?

-Hobby’s? Nee niet echt! En tja, wat noem jij hobby? Ik vind het heerlijk om in mijn vrije tijd met Bethany en onze dochter Lilly wat te doen. Gewoon als gezin op pad gaan en dingen ondernemen. Daarnaast sporten we graag. Bethany heeft een cityjogger gekocht waarin de kleine kan zitten tijdens het rennen.
Verder zal reizen altijd in ons bloed blijven zitten. Over vier weken gaan we weer naar Canada om de ouders van Bethany op te zoeken!
Wat betreft andere vakanties; we zijn in principe niet van de all inclusive formules. Liever boeken we ergens een hotel met lekkere restaurants en gave architectuur er omheen. Eten speelt wat dat betreft een belangrijke rol tijdens onze vakanties. En die kleine eet graag mee! Ze is al een echte lekkerbek!

 

 

Droom je nog ergens van?

-Ik droom altijd! Voor nu hoop ik dat restaurant ONE over vijf jaar nog verder ontwikkeld is en dat we de gasten mogen blijven verrassen met mooie gerechten. We voelen ons hier op onze plek en zijn erg gelukkig zo. Het is een prachtige omgeving en we worden omringt met fijne mensen, daar moet je eigenlijk niet veel meer aan veranderen…