Vandaag ga ik op bloemensafari.
De eerste keer dat ik het woord bloemensafari hoorde gingen mijn oren even klapperen.
Bloemensafari, wat moet ik me daar nou bij voorstellen?
Nu een aantal weken verder is het zover en het idee dat ik op bloemensafari ga in iemands achtertuin klinkt al bijna net zo normaal als een kopje koffie drinken bij de buurvrouw.
Zij het met één groot verschil: die buurvrouw ken ik en ik weet wat ik kan verwachten.
Bloemensafari met Anna Koster is voor mij totaal nieuw.
Enkele weken geleden is Anna’s boek uitgekomen: Bloemen met Smaak
Een leuk boek voor de thuiskok, met vele lekkere recepten, versierd met de mooiste eetbare bloemetjes uit eigen tuin!
Wanneer ik richting de voordeur loop schiet er nog net een schuwe krielkip voor mijn voeten langs.
Vanaf een afstand slaat ie me gade, terwijl zijn vier grotere maatjes brutaal om me heen komen staan om te kijken of ik iets eetbaars bij me heb.
Op dat moment gaat de deur open.
“Wat leuk dat je er bent!” klinkt het enthousiast, “kom binnen, kom binnen. Wees niet bang voor de kippen, ze doen niks hoor…”
“Lust je een kopje thee?” vraagt Anna.
“Graag!” antwoord ik.
“Okay, één momentje…” en ze loopt naar buiten.
Niet veel later komt ze weer binnen met in haar handen de kleine gele bloemetjes van het citrus-afrikaantje en citoen-verbena.
Terwijl de thee trekt nemen we plaats aan tafel en kan het interview, gevolgd door de bloemensafari, beginnen.
Hoi Anna, waar kom je vandaan?
-Hoi! Ik ben opgegroeid tussen de bloemen en planten, in een tuindersbedrijf in Bovenkarspel. Mijn ouders kweekte van alles in die tijd; kruiden, groenten, planten, bloemen. Mijn vader was altijd heel innovatief bezig. De allereerste brocolli’s kwamen bij hem vandaan. Ook tuinkruiden zijn door hem op de kaart gezet. In die tijd waren verse tuinkruiden nog niet zo gangbaar. Ik had een gelukkige jeugd met liefdevolle, doch strenge ouders. Als hobby/sport deed ik aan turnen. Mijn vader was daar in zijn jongere jaren erg bedreven in geweest en ik besloot dat ook te gaan doen. Ik vond de oefeningen die we moesten doen vaak eng, maar deed ze uiteindelijk wel. In mijn vrije tijd hielp ik mijn ouders mee in de kassen, net als mijn broertje en zusjes. We hielden in een schriftje bij hoeveel uur we hadden meegeholpen en mochten dan af en toe iets leuks voor onszelf uitzoeken. Werken voor je zakgeld, dat was in die tijd heel normaal. Ik kan me nog goed herinneren dat ik voor het eerst Oost-Indische Kers in mijn mond stopte. Nog voor mijn vader kon zeggen -Nee, doe eerst maar één bloemblaadje!- kauwde ik erop en werd ik onaangenaam verrast door de pittigheid. Ik nam me op dat moment voor nooit meer een bloemetje of blaadje in mijn mond te stoppen. Bloemen waren leuk om naar te kijken, maar beslist niet om te eten…
Hoe ben je zelf de bloemenwereld ingerold?
-Ik ben echt met groene vingers geboren . Het stond voor mij dan al vrij snel vast dat ik net als mijn ouders ook iets met bloemen en planten wou gaan doen. Toen ik zestien was ging ik in Hoorn naar het MBO en volgde ik daar een hoveniers opleiding. Met mijn hoveniersdiploma was het toch moeilijk om aan het werk te komen en zodoende ben ik gaan bloemschikken. In die tijd wist ik niet dat er ook iets bestond als landschapsarchitectuur, anders had ik dat gedaan. Gelukkig lag het bloemschikken me goed. Erg goed zelfs! Er ging een nieuwe wereld voor me open. Ik ging les geven in bloemschikken en deed regelmatig mee aan wedstrijden. Tijdens één van die wedstrijden won ik een weekcursus bloemschikken op een beroemde school in Duitsland. Als buitenstaander krijg je er weinig van mee, maar bloemen zijn echt hot and happening! Vanuit de hele wereld kwamen ze naar Duitsland voor die ene cursus. Zo ook twee Japanse dames met wie ik een goed contact kreeg. Ze vroegen me na afloop of ik in Japan wou komen lesgeven. De reis werd volledig verzorgd, het enige wat ik hoefde te doen was mijn goede humeur en mijn kennis meenemen. Niet veel later vertrok ik voor een aantal weken naar Japan en dat is voor mij een levensbepalende gebeurtenis geweest…
Lees verder onder de foto’s
Hoezo een levensbepalende gebeurtenis?
-Het heeft me destijds enorm beïnvloed en dat doet het eigenlijk nog steeds. Ik was natuurlijk nog jong toen ik de eerste keer naar Japen ging, 24 jaar, maar wat vond ik het indrukwekkend! Het moment dat ik het vliegtuig uitstapte stonden daar die twee Japanse dames op me te wachten. De één westers gekleed zoals jij en ik en de ander traditioneel in een kimono met grote hoed. Ik had dat nog nooit eerder gezien. Japanners zijn zo ontzettend gastvrij en beleefd! Heel anders als in Nederland. Ik werd als een expert onthaald en op handen gedragen. Voelde ik me in Nederland een hele gewone doorsnee vrouw, hier was ik een rockster! Van heinde en verre kwamen ze voor mijn lessen. Ik was die Nederlandse bloemiste die in Japan een paar weken kwam lesgeven, dat mocht je niet missen! In de Japanse cultuur spelen bloemen een grote rol. Het leeft daar nog veel meer dan in Europa. Tot op de dag van vandaag hebben de Japanse bloemschikdocenten en ik nog contact. Kijk, hier zie je me in de Japanse bloemenkrant staan met één van twee die dames die ik destijds in Duitsland heb ontmoet. Overigens is het in Japan normaal om bepaalde bloemen te eten; kersebloesem en chrysanten bijvoorbeeld. Ik heb in dat opzicht ook veel geleerd daar…
Inmiddels praten we buiten verder, tijdens de bloemensafari…
Anna neemt een bakje mee naar buiten dat ze tijdens de wandeling vult met eetbare bloemen. We treffen het met het weer.
De schuwe krielkip went al gauw aan mijn bezoek en ontpopt zich in een schattige nieuwsgierige opdonder.
In de bloemenwereld is Anna een bekend gezicht, de culinaire wereld daarentegen kent haar nog niet en daar hoopt ze verandering in te brengen.
“Bloemetjes zijn niet alleen mooi om naar te kijken, maar vaak ook heel lekker,” vertelt Anna, terwijl ze me een bloemetje geeft om te proeven, “ik eet ze dagelijks omdat ik precies weet welke voor consumptie geschikt zijn, maar de meeste mensen weten dat niet. Dankzij mijn boek en workshops krijg ik regelmatig van blije mensen te horen dat ze veel meer eetbaars in hun eigen tuin hebben staan dan ze aanvankelijk dachten! Dat is leuk om te horen! Niet elk bloemetje is even lekker, ik vind de Zinnia en de Chrysant bijvoorbeeld erg bitter, maar er zitten flinke smaakmakers tussen, zoals bijvoorbeeld de Begonia en de Vlier…
Waar gaat jouw favoriete vakantie naartoe? Ergens waar bloemen zijn?
-Haha, een beetje wel en een beetje niet. Ik ga in ieder geval het liefst naar een camping! Lekker buiten in de natuur, heerlijk vind ik dat. Ik heb geen favoriete vakantieplek. Ik wil het liefst elke keer ergens anders naartoe. De enige plek waar je mij meerdere malen naar terug ziet gaan is Japan! En niet alleen ik, mijn man en kinderen inmiddels ook. Het hele gezin is bevangen met het Japanse virus haha. Tokio, Kioto, Hiroshima, we komen er heel graag. Die twee dames zijn bijna familie geworden. Een paar weken geleden was één van hen nog hier, we zoeken elkaar vaak op. Ik heb veel te danken aan Japan en zal het land altijd koesteren…
Noem iets waar je trots op bent?
-Mijn boek! Het was echt een enorme klus om het af te krijgen, maar ik heb een hoop geleerd tijdens het proces. Soms wist ik zelf ook iets nog niet helemaal precies en moest ik uitzoeken. Ik ben daardoor met verschillende experts in contact gekomen en dat was enorm leerzaam. Het eindresultaat mag er wezen en daar ben ik enorm trots op! Je vindt van alles in het boek, van een top 5 eetbare rozen tot de top 5 eetbare bloemen van de biologische zadenkweker. Verder vind je er veel informatie in wat betreft de bloeitijd en verzorging van de bloemen en uiteraard heerlijke recepten om ze in te verwerken..!
Waar droom je nog van?
-Eigenlijk is ‘Bloemen met Smaak’ mijn droom die uitkomt, dus ik leef in dat opzicht nog in een roes. Mijn droom is nu vooral dat het zal aanslaan. Ik heb het boek geschreven voor de thuiskok. Mensen zoals jij en ik die in hun achtertuin meer eetbare bloemen hebben staan dan ze in eerste instantie denken. Een verrijking voor hun dagelijkse maaltijd. Simpel en puur en vooral erg lekker…!
Na afloop ga ik gauw met mijn gescoorde eetbare bloemen naar huis.
De salade zal er vanavond mooier dan ooit uitzien!
In mijn hoofd ben ik al aan het bedenken wat voor gerechten goed kunnen worden gecombineerd met een paar lekkere bloemetjes. Gelukkig heb ik het boek als naslagwerk in huis!
Ben jij ook nieuwsgierig naar het boek? Hieronder vind je de link: