Als puber fietste ik door weer en wind vanuit Bunnik richting Zeist vanwege school.
Tijdens de pauzes en vrije uurtjes bracht ik heel wat tijd door in Zeist.
Winkelen, pannenkoeken eten, sporten, boswandelingen, Zeist had het allemaal!
Goeie herinneringen dus.
Vanaf nu heb ik daar een goeie herinnering bij!
Fine dining bij restaurant Beyerick… voor de echte lekkerbek die van culinaire pareltjes houd!
Tijd voor een leuk interview!

Naam: Marcel Heintzberger
Leeftijd: 37
Functie: Samen met vrouw Rosalie eigenaar restaurant Beyerick in Zeist

Hoi Marcel, waar kom je vandaan?

-Ik ben opgegroeid in Castricum, een mooi dorpje aan de kust van Noord-Holland. Samen met mijn twee jongere broertjes heb ik daar een gelukkige jeugd gehad, waarbij onze ouders altijd voor ons klaar stonden. Mijn vader werkte erg hard. Hij was van huis uit elektro systeemingenieur en kluste er in zijn vrije tijd nog wat bij zodat we leuke dingen konden doen.
In de vakantie’s gingen we vaak met de camper weg. Heerlijk vond ik dat! We gingen overal naartoe; Frankrijk, Wenen, Duitsland…
Toen ik klein was waren mijn grote hobby’s vissen en rugbyen. Ik kan me nog goed herinneren dat ik mijn eerste hengel van ome Dirk kreeg en ik was zo trots als een pauw! Ik denk dat ik iets van 7 of 8 jaar oud was.
Ome Dirk had in die tijd een goedlopende cafetaria en op mijn vijftiende kreeg ik bij hem mijn eerste baantje. De cafetaria van ome Dirk was geen doorsnee cafetaria en alle producten werden met de hand gemaakt. Zo leerde ik op die leeftijd niet alleen zelf vlees en vis bakken, maar ook vullingen van kroketten, loempia’s en salades te maken en dat ging me goed af!

Woon je nog steeds in Castricum?

-Nee allang niet meer! Vanuit de cafetaria van ome Dirk ben ik doorgegaan naar het Horizon college in Heerhugowaard en heb ik daar een koksopleiding gevolgd. Het duurde niet lang voor ik een baan kreeg bij het Victoria Hotel in Amsterdam en dat was een bijzondere tijd. Ik werkte daar onder leiding van chefkok Abdul Ben Salah. Op een dag kwam hij naar me toe en vroeg hij of ik met hem mee wou gaan naar Antwerpen om daar het Astrid Plaza Hotel restaurant van de grond te krijgen. Hij wou die uitdaging alleen aangaan als ik zijn rechterhand zou zijn in de keuken. Ik wist niet wat ik hoorde en zei gelijk ja! Wat een kans! En wat een eer! In die tijd werd Antwerpen al gauw mijn tweede thuis. Zo woonde ik nog bij mijn ouders thuis in Castricum en zo woonde ik op mezelf in Antwerpen!
Op mijn 28ste leerde ik Rosalie kennen. Een eigenwijze gastvrouw/sommelier die met haar pink een soepje testte wat vanaf de vloer was teruggebracht naar de keuken. Ze wou weten wat er niet goed aan was. Ik ontplofte! Hoe brutaal! Je gaat niet met je pink in mijn soep zitten, of de gasten het nu wel of niet het teruggestuurd hebben. Ik dacht er zelfs over na om haar te laten ontslaan, zo boos was ik. Maar zo was ze gewoon. Ze had altijd een weerwoord, was kritisch, soms irritant en super eigenwijs, maar oh zo leuk, mooi, intelligent en onweerstaanbaar! Het duurde dan ook niet lang voor ik mijn hart aan haar verloor. Dat is alweer negen jaar geleden.
We wonen nu zes jaar gelukkig samen in Heemskerk, hebben een dochtertje van drie en de tweede is op komst.

Hoe zijn jullie bij restaurant Beyerick gekomen?

-Restaurant Beyerick was vroeger een Amis Saisonnier restaurant. Ik lees de blogs van Norbert Korenman graag (uitgever van Culinair Saisonnier) en op een dag deed hij een oproep aan eventuele geïnteresseerden die restaurant Beyerick wilden overnemen. Het restaurant was al 25 jaar het trotse bezit van Erik en Geertje Bosman en in verband met gezondheidsproblemen van Erik zochten zij een opvolger. Rosalie en ik bekeken al langer potentiële restaurants, maar het was het telkens net niet. Restaurant Beyerick sloot precies op onze wensen aan! Vijf tafeltjes groot, een zeer goed uitgeruste keuken, mooie locatie en seizoensgebonden gerechten… We zagen het gelijk zitten!
Het klikte al snel tussen Erik en mij en hij was blij dat hij iemand gevonden had die het stokje wou overnemen.
Best dubbel natuurlijk, jouw droom komt uit waar die van een ander eindigt, maar ik ben blij dat hij heeft kunnen zien dat restaurant Beyerick blijft bestaan!
Met de steun van Norbert Korenman hebben we het goed van de grond gekregen. Hij is echt een rots in de branding geweest voor ons!
De Amis Saisonnier zijn we natuurlijk kwijt, maar daar wordt hard aan gewerkt! We proberen elke avond weer een topbeleving voor onze gasten neer te zetten en hebben goede hoop om deze op een dag weer te mogen verdienen…

Van wie heb jij het meest geleerd in jou carrière?

-Dan zou ik zeggen meesterkok Willem Pieter van Dreumel. De drie jaar voorafgaand aan restaurant Beyerick heb ik samen met hem in restaurant Het Bosch gewerkt en hij heeft me ontzettend veel geleerd! Je kunt wel zeggen dat hij de puntjes op de i heeft gezet bij mij. Ook steunde hij me volledig in mijn kookwedstrijden en gaf hij me alle ruimte om daarvoor te oefenen. Ik ben hem daar nog steeds dankbaar voor!

Ben je trendgevoelig of ben jij een trendsetter?

-Ja en nee. Veel dingen die hier in Nederland trend worden, zijn dat ergens anders al geweest. Rosalie zegt vaak gekscherend dat ik voorloop op de rest, maar eigenlijk is het wiel op dat moment allang ergens anders uitgevonden. Ik zie mezelf beslist niet als trendsetter in dat opzicht.
Ik volg graag mijn eigen pad en hou van pure en eerlijke smaken. Alles maak ik zelf en ik ben altijd op zoek naar de beste producten om mee te werken. Het liefst biologische streekproducten en uiteraard seizoensgebonden! Ik kook met wat de natuur mij levert.

Heb je een lievelingsgerecht/product?

-Ik werk graag met citrusvruchten. Ik ben dol op de zure en frisse tonen van een citrusvrucht! Ik hou gewoon van alle producten, zolang ze maar seizoensgebonden zijn. Zo ben ik aan het einde van de zomer helemaal klaar met de bloemen en kijk ik weer uit naar de paddenstoelen!

Heb je nog hobby’s naast je werk?

-Ja vissen en rugbyen, al kom ik daar helemaal niet meer aan toe. Ik denk dat je het wedstrijdkoken wel een hobby kunt noemen. Ik vind het heelijk om buiten mijn comfortzone te werken en krijg daar enorme adrenaline van! In 2016 heb ik de Saisonnier persprijs gewonnen en daar ben ik enorm trots op. Daarnaast zit ik samen met Martin Hoppers in de organisatie van de Horecava en zorgen we dat de wedstrijden goed verlopen. Ik vind het geweldig om die jongens te zien knallen tijdens een wedstrijd en ze hebben mijn volledige steun. Het zal, als het aan mij ligt, niet gebeuren dat iemand verliest omdat hij zijn garde vergeten is mee te nemen. Al moet ik die garde op dat moment aan de andere kant van de Horecava optrommelen, die garde krijgt hij!

Tot slot, waar droom je nog van?

-Ik zou nog graag meesterkok willen worden. Ja, het is niet dat ik daar elke dag in mijn hoofd mee bezig ben, maar ik vind het wel iets moois om naartoe te leven. Het is goed om ambities te hebben.
Verder ben ik heel gelukkig met ons kleine restaurantje in Zeist. Ik voel me bevoorrecht hoe ik dit samen met mijn partner Rosalie mag opbouwen. Zij vult me perfect aan en ik zie ons hier wel samen oud worden…

www.beyerick.nl
Restaurant Beyerick
Jagerlaan 1
3701 XG Zeist
☎︎ 030-6923405