Een plek waar passie, kennis en fine dining samen komen…

 

“En hier fietste ik dus altijd door weer en wind!” zeg ik opgetogen in de auto tegen Johan, “denk niet dat ik met de auto naar school werd gebracht hoor. Gewoon iedere keer weer dat hele eind fietsen…”
Nostalgische gevoelens worden me de baas wanneer we vanuit Bunnik over de Coellaan richting Zeist rijden.
We zijn onderweg naar restaurant Beyerick op de Jagerlaan in Zeist.
Een plek waar ik in het verleden bijna dagelijks fietste onderweg naar school.
“Wat is het hier toch schitterend hè,” zucht ik terwijl ik om me heen kijk, “snap je nu waarom ik altijd zeg dat de plek waar ik ben opgegroeid veel mooier is dan waar we nu wonen?”
Johan kijkt even schuin opzij. Ja dat heeft hij nu wel vaak genoeg gehoord.
Veel te gauw naar mijn zin hebben we de Jagerlaan bereikt.
Parkeren is geen probleem. Naast het restaurant is een grote open parkeergarage met ruim voldoende gratis parkeerplek!
Enthousiast springen we uit de auto en lopen we het restaurant binnen.
Vandaag is een bijzondere dag, wij zijn namelijk de enige gasten…

 

 

Restaurant Beyerick heeft lange tijd de Amis Saisonnier titel gehad.
Voor de leken onder ons, Culinair Saisonnier is een vakblad wat een aantal kernwoorden als lijfspreuk heeft: kersvers koken, respect voor de seizoenen en aandacht voor de grondstoffen uit de eigen regio.
Een kok/restaurant wat leeft naar deze filosofie maakt kans op de Amis Saisonnier titel.
Nu schrijf ik had en dat komt omdat de nieuwe eigenaren Marcel en Rosalie Heintzberger het restaurant in oktober 2016 nieuw leven hebben ingeblazen nadat het enkele maanden dicht was geweest.
“Voormalig eigenaar Erik Bosman moest stoppen vanwege zijn gezondheid,” vertelt Marcel, “ik lees graag de blogs van Norbert Korenman (uitgever Culinair Saisonnier) en op een dag vertelde hij het verhaal van restaurant Beyerick in Zeist. Het restaurant zocht een opvolger. Rosalie en ik gingen kijken en we voelden gelijk een klik! Zowel met de eigenaren Erik en Geertje Bosman, als met het restaurant. Vijf tafeltjes groot, een goed uitgeruste keuken en een mooie locatie. Het was alsof we thuis kwamen. Norbert is in die tijd een grote steun voor ons geweest om alles rond te krijgen en Erik en Geertje waren erg blij dat restaurant Beyerick voortgezet zou worden…”

 

 

Blij nemen we plaats aan één van de tafels.
Vanuit de keuken klinkt zacht muziek en wanneer we de oren even goed spitsen herkennen we de muziek van Metallica.
Metallica??
Nog voor ik het goed en wel in de gaten heb zijn de heren druk in gesprek.
Festivals, concerten, optredens en nog meer cultureel erfgoed wordt met elkaar besproken.
“Zal ik dan vast een cocktail voor jullie maken?” lacht Rosalie, “en normaliter staat de keukendeur dicht hoor!”
Geen probleem! Leuk juist!
We komen er al gauw achter dat Rosalie een schat aan kennis bezit en ze blijkt een gepassioneerd sommelier te zijn.
Op ons verzoek schenkt ze tevens een alcoholvrije versie.
Rosalie serveert naast de wijn- en cocktailarrangementen, ook een alcoholvrije-arrangement, zodat iemand die even geen alcohol kan drinken toch een goed alternatief heeft naast zijn menu.
“Je kunt ervanuit gaan dat er altijd iemand is die geen alcohol kan drinken,” zegt Rosalie, “ik vind het dan ook een uitdaging om elke gang weer een nieuwe alcoholvrije cocktail te serveren. Zo lekker dat je de alcohol niet mist! Anders is de BOB telkens weer aangewezen op het standaard frisje wat je in ieder huishouden vind…”
Daar kunnen we ons helemaal in vinden.
Al gauw komt ze met twee prachtige glazen aangelopen.
“Ik heb hier een cocktail van granny smith likeur/gin/schuim van limoncello,” legt ze uit terwijl ze het glas voor me neerzet, “en voor u de alcoholvrije versie groene appelsiroop/jus d’orange/tonic!”
De cocktails worden begeleid met twee mooie arrivés bestaande uit een Yuzu-Madeleine met crème vadouvan (kerrie melange) en Nori Tempura met Yuzu.
-Heerlijk!- zeg ik tegen Johan. Hij knikt enthousiast terug.
Een goed begin!!

 

 

Een allerschattigst emmertje wordt voor ons neergezet! De amuse!
Het is de maand van de asperge en je ziet nog net het topje van de asperge uit het emmertje steken.
“Jullie zien hier een mousse van asperge, met in het midden een queenie asperge en daarbovenop olijven crumble. Eet smakelijk!”
Marcel kijkt ons trots aan. Ook hij is weg van het emmertje en vind de presentatie van het eten minstens zo belangrijk als de kwaliteit.
“De Amis Saisonnier filosofie past goed bij wie ik ben,” vertelt Marcel, “ik werk graag met eerlijke producten en echte smaken! Koken met wat voorhanden en leverbaar is. Zo vind ik het geweldig om met bloemen te werken, maar aan het einde van de zomer ben ik daar wel weer klaar mee en kijk ik uit naar de paddenstoelen. In 2016 heb ik de Saisonnier persprijs gehaald tijdens een kookwedstrijd. Ik neem al jarenlang deel aan wedstrijden. Het laatste jaar heb ik daar wat minder tijd voor gehad door de opbouw van ons restaurant en de komst van ons tweede kindje…”
Ik kijk naar Rosalie en zie plotseling dat ze een klein buikje heeft.
“Oh wat leuk!” zeg ik enthousiast, “je bent zwanger zie ik! Hoever ben je nu? Zes maanden misschien?”
Rosalie begint te lachen. Nog twee weken en dan is ze uitgerekend!
-Wat??-

 

 

Terwijl Rosalie met de tafel bezig is, krijgen wij een kleine rondleiding door de keuken van Marcel.
Groot is de keuken niet, maar het heeft alles wat een vakman zich kan wensen.
Behendig maakt hij een aantal bakjes open en laat hij zien hoe hij alles zelf maakt.
“Houd de rug van jullie hand maar op,” zegt hij en hij schept een klein beetje poeder op de rug van onze handen, “kun je raden wat het is?”
Met mijn tong laat ik het poeder langs mijn gehemelte gaan.
Er schieten allerlei dingen door mijn hoofd: Paprika! Nee wortel! Een soort kerrie-achtig iets misschien? Ik weet het niet!
“Dat is mosterdpoeder,” lacht Marcel.
Het is vreemd hoe de hersenen werken wanneer ze het product niet herkennen, plotseling proef ik duidelijk de mosterdsmaak.
“Ik heb hier ook pastinaakpoeder, gebrande sinaasappelpoeder, kappertjespoeder, steranijspoeder, olijf-crumble…” en hij gaat nog een poosje verder, “alles maak ik zelf!”
-Wat een getalenteerd persoon!- bedenk ik me terwijl ik naar hem luister.
Al gauw gaat hij weer verder met de volgende ronde en nemen we weer plaats aan tafel.

 

 

“Wat een gave plek hè?” zeg ik tegen Johan.
“Dat kun je wel stellen…” beaamt hij.
De volgende ronde ziet er spectaculair uit! Wat een fantasie!
“Jullie zien hier zwarte guinoa, lichtgerookte asperge, forel, diverse radijsen en rettich, crème saffraan/sinaasappelen en zalmkaviaar…” zegt Marcel.
Wauw!
Eén voor één laat ik de kleine zalmeitjes met mijn tong uit elkaar spatten.
Een zilte/zurige smaak komt vrij in mijn mond. Lekker!
Vroeger zouden viseitjes, in wat voor vorm dan ook, niet aan mij besteed zijn.
Ik ben opgroeit in een gezin waar het meest exclusieve gerecht de ‘witlof met ham/kaas uit de oven’ moet zijn geweest. Het was een welkome variant op de standaard aardappelen/vlees/groentes. Een culinair hoogstandje!
Zalm kende ik alleen uit blik en dat werd op verjaardagen met een dikke klodder mayonaise gemengd voor op de toast. Als kind smulde ik daarvan!
Pas op latere leeftijd maakte ik kennis met kaviaar, omdat ik vond dat het tijd was om mijn horizon te verbreden. Gelukkig maar!
Het gerechtje met de zalmkaviaar gaat er dan ook goed in en wordt begeleid met een heerlijke wijn en alcoholvrije cocktail.
“Om precies te zijn een frisse rosé Altitudes Ixsir Rose uit Libanon,” vertelt Rosalie, “en voor meneer een alcoholvrije cocktail van verse limoensap, sinaasappelschil, opgeschonken met alcoholvrije droge prosecco! Geniet ervan!”

 

 

Het volgende gerechtje bestaat uit kreeft, patanegra, cantaloupe meloen, gekonfijte asperge, doperwten, wasabi blad, vinigraite van meloen en popcorn…
Wederom verrukkelijk!
Behendig schenkt Rosalie een nieuwe wijn in, Apostelhoeve Cuvee XII, dé aspergewijn van het jaar 2017!
Leuk weetje hierachter is dat deze wijn uit de Maasvallei bij Maastricht komt.
Rosalie is 32 jaar oud en in het bezit van alle papieren die je je maar kunt bedenken omtrent het vak sommelier/maître.
Het is mooi om te zien hoe deze twee jonge mensen gepassioneerd hun vak uitoefenen en ik vraag me af of Zeist zich eigenlijk wel bewust is van wat voor parel ze in huis hebben.
“Gaat het werk goed samen met de kleine?” vraag ik Rosalie.
Ze kijkt me even aan en antwoord dan resoluut “Zeker weten! We hebben al een dochtertje van drie en die gaat vaak mee overdag. We draaien op dit moment alleen diner en overdag tijdens de voorbereidingen huppelt zij hier lekker rond. Ze heeft een echte aardje naar haar vaartje en is dan ook een enorme lekkerbek! Als je die twee de kans geeft zitten ze samen de hele dag Foie Gras te snoepen haha. We liepen laatst door de horecagroothandel en ze zag een poster met daarop een gans. Het eerste wat ze zei is ‘papa, gaan we die vanavond klaar maken?’ en ja hoor, die avond stonden ze samen de ganzenlever te kruiden in de keuken…”
Johan en ik moeten lachen. Drie jaar jong nog en dan al zo wijs!

 

 

De volgende ronde is één van mijn favorieten!
Wat een verrassend gerechtje en wat moeilijk om die snel met de camera vast te leggen.
Let op:
Bouilion van asperge, een hint van rode peper, chutney asperge, schuim van vanille, sorbet van groene asperge, krokantje van aardappel, doperwten scheut en microprei…
HEER-LIJK!
Ik vind die hele lichte waterige bouillons meestal niet zo spannend vanwege het gebrek aan smaak, maar daar is hier geen sprake van!
De bouillon is lekker pittig en de groene asperge sorbet is een goeie tegenhanger en heerlijk verfrissend.
Als ik dit toch eens in mijn eigen keuken na zou kunnen maken dan was het iedere avond feest!
Helaas, zo begaafd ben ik niet, maar gelukkig zijn er alternatieven en kunnen we naar restaurants als deze!
Ook het gerecht wat volgt is er één om te onthouden.
Kalfslende, gebakken asperge, groene asperge, korenaar, tuinboon, doperwten met mint crème, krieltjes en dit alles wordt aan tafel overgoten met een saus van morilles…

 

 

Inmiddels zijn we alweer bij het einde aanbeland.
Marcel is druk bezig in de keuken met het laatste gerecht.
Aan de deur in de keuken hangt een A4tje met daarop aantekeningen van allerlei basissausen en jus.
Op het papier is een kleine polaroid foto geplakt waarop Marcel en een andere kok afgebeeld staan.
“Dat is Meesterkok Willem Pieter van Dreumel,” zegt Marcel, “hij heeft mij enorm veel geleerd waarvoor ik nu nog dankbaar ben! De recepten van de jus en sausen zijn ook van hem. Voordat ik hier kwam heb ik drie jaar lang met hem in restaurant Het Bosch in Amsterdam mogen werken. Dat was echt een geweldige tijd waarin ik me enorm heb kunnen ontwikkelen. In die tijd was ik ook veel bezig met wedstrijdkoken en hij steunde me daar enorm in! Tegenwoordig zit ik in de organisatie van de Horecava en zorg ik samen met Martin Hoppers dat de wedstrijden goed verlopen. Ik kan er enorm van genieten om die jongens zo hun best te zien doen en probeer ze ook waar ik kan te helpen hun droom waar te maken!”
Dat is leuk om te horen!
In de hoek van het restaurant staan de levende bewijzen opgesteld van de gewonnen prijzen uit het verleden, waaronder de Saisonnier persprijs 2016!

 

 

Het dessert ziet er schitterend uit en het lijkt wel alsof je tegemoet straalt, maar dat is ook vanwege het bord.
Wat een goede keus!
“We hebben een leuke samenwerking met Thea van der Lelie van het non-food horecaleverancierbedrijf Reserv4,” vertelt Marcel, “het bedrijf is ook nog in de opbouw en dit is een goede manier om elkaar te versterken! We vinden hun producten fantastisch! Op het bord zien jullie zoet gegaarde asperges met citroen, ijs van mascarpone, diverse variaties van pistache, wildkruiden en bloemen en gebrande sinaasappel. Eet smakelijk!”
Wauw!
Het dessert is echt fingerlickinggood en mijn bewondering voor deze twee gedreven personen neemt nog steeds toe.
Tijd om deze twee kanjers goed op de foto te zetten!

 

 

We sluiten af met koffie en friandises, uiteraard ook zelf gemaakt door Marcel.
Van links naar rechts een bonbon van pure chocolade, yuzu en vanille zout, daarnaast een bretonse boterkoek en daarnaast een bonbon van melkchocolade/whiskykoffie.
Na afloop geven we elkaar een ferme handdruk.
Wat een fantastische dag was dit!
Onderweg naar auto hoor ik Johan hardop in zichzelf praten.
“Zo! Die gozer kan koken joh!”
Inderdaad, die gozer kan koken. En die meid maakt de beste cocktails ever! Dit adresje slaan we mooi even op…

Restaurant Beyerick
Jagerlaan 1
3701 XG Zeist
☎︎ 030-692 3405    www.beyerick.nl