“Daar waar je nog net niet van de landkaart afrijd, daar ligt Nieuw Niedorp…” vertrouwde een goede vriend mij toe.
De woorden galmen nog na in mijn hoofd terwijl we onderweg zijn.
Ik moet toegeven, het is een aardig stukje rijden, maar je moet nog flink wat kilometers doorrijden wil je natte voeten krijgen.
Om ons heen heeft de snelweg plaatsgemaakt voor smallere binnenwegen, met tussen de uitgestrekte weilanden door hier en daar een boerderij.
Midden in deze oase van rust, treffen we bij afslag Nieuw Niedorp een jaren ’70 wegrestaurant aan.
Je kunt het restaurant moeilijk over het hoofd zien, want de rode kleuren spatten er vanaf!
Restaurant Red Chilli doet wat betreft de buitenkant zijn naam eer aan.
We komen er al gauw achter dat de binnenkant al net zo opvallend blijkt te zijn.
Een reusachtige lachende Boedha in de hoek van het restaurant geeft de indruk dat we naast lekker eten, ook flink wat gezelligheid kunnen verwachten.
En als de smaak van de red chilli’s net zo sterk aanwezig is in de gerechten als de rode kleur in het decor hebben we aardig wat glaasjes water nodig vanavond om het vuur te blussen!
Dat te hebben gezegd bevalt het me wel.
Uit eten gaan is met recht uit eten gaan op deze manier. Dit is meer dan alleen maar van tafel verwisselen.

 

 

Wanneer we het gebouw willen binnenlopen, zien we nog net twee mensen met een plastic tasje naar buiten lopen.
Als je niet beter wist zou je denken dat het om een afhaalmaaltijd gaat.
Al gauw maken we kennis met de vrouw des huises,  Xiao Lin Qiu, samen met haar man Tso Min Cheng voormalige eigenaren van restaurant Red Chilli.
Ik schrijf voormalig, omdat het restaurant in 2014 is overgenomen door het met een Michelinster bekroonde HanTing Cuisine in Den Haag.
In de keuken is het nog altijd chef Tso Min Cheng die voor de mooiste gerechten zorgt, waarbij zijn vrouw de voorkant van het restaurant leid.
“Tot 18.00 is het tevens een afhaalrestaurant, net als elk ander Chinees restaurant,” legt Xiao Lin lachend uit nadat we hebben kennis gemaakt.
Afhaal??
Een lichte verbijstering gaat door me heen. Dit had ik niet verwacht.
Op de één of andere manier stroken de bakjes Babi Pangang en Foe Yong Hai niet met de haute cuisine die ik in gedachte had.
Mijn nieuwsgierigheid wordt nu groter. Wat staat er vanavond op het programma?

 

 

Voordat we gaan beginnen met het diner, krijgen we alvast een aantal kleine bites om de eerste trek mee te stillen.
Terwijl op de achtergrond typische Chinese vioolmuziek klinkt, vertelt onze gastheer Arno de Maa waar het aperitief uit bestaat.
“Jullie zien hier tussen de chopsticks stukjes buikspek, afgelakt met honing en soya, daarnaast kleine mini-loempiaatjes gevuld met oude kaas en daarbij huisgemaakte chilllisaus en tot slot krokantjes van zeewier en gamba in tempura…”
Ik moet even lachen van binnen.
Mini-loempiaatjes met oude kaas zijn voor mij toch wel het bewijs van hoever de Chinese cultuur is ingeburgerd in de Hollandse samenleving.
Arno schenkt een bruisend glaasje sake voor ons erbij in.
“We hebben een hele mooie huisaperitief, sake Hana Awaka, verfijnt in de bubbels, mooi bloesemachtig in de afdronk, een perfecte sake om mee te beginnen. Geniet ervan!”
Wel, dat laten we ons geen twee keer zeggen. Proost!
En terwijl we onze glazen laten klinken zien we nog net in onze ooghoeken hoe buiten twee ezels hinnikend naar hun baasje rennen voor een handje bix.
Het Nieuw Niedorpse uitzicht…

 

 

 

 

Nu de keukenbrigade goed is voorgesteld kunnen we beginnen met de eerste amuse.
Het lijkt wel alsof Arno zich tijdens het serveren van het aperitief nog heeft ingehouden.
Zijn stem wordt plotseling twee octaven lager en met een zwoele stem begeleid hij ons door het gerecht:
“Voor u ziet u de gamba, met daaronder de wakame van Japanse zeewier, fijngesneden bleekselderij en mayonaise van een limoen…”
Hij stopt even met praten, neemt een hap lucht en verlaagd zijn stem nog verder:
“Het kruidenpippetje is gevuld met XO-azijn en kunt u over het gerecht heen sprenkelen. En je kunt deze met het kleine bestekje bovenaan tot je nemen…”
-Sorry, ik verstond dat laatste niet goed-
“Met het kleine bestekje bovenaan kunt u het gerecht tot u nemen…”
Ah okay! Top!
Die Arno is duidelijk zijn roeping misgelopen. Hij had acteur moeten worden! Of misschien is dit juist de geknipte baan voor hem.
De manier waarop hij tot nu de gerechten presenteert laat merken dat hij naast een schat aan productkennis, ook precies weet hoe hij de gast kan betoveren met woorden.
Een gave!

 

 

De gamba gaat er goed in.
De smaken zijn perfect in balans door de toevoeging van de XO-azijn.
Beetje zoet/zuur/zoutig… Lekker begin!
Dat chef Tso Min Cheng goed is met koken is alom bekent.
Zijn indrukwekkende cv begint ergens in de jaren 70.
“Toen ik jong was wou ik violist worden,” lacht hij wanneer ik even een praatje met hem maak, “ik was enorm handig met de viool en speelde in het Chinese Philharmonic. Omdat ik als violist niet verder kon dacht ik nog aan dirigent, maar ook daarin bleek geen toekomst voor mij weggelegd. Ik ging uiteindelijk noodgedwongen als kok aan de slag, maar merkte gelukkig al gauw dat ik ook daar een hoop creativiteit in kwijt kon! Zo begon ik in 1975 voor het eerst op hoog niveau te koken in het Hilton hotel in Shanghai. In 1979 verhuisde ik naar Apeldoorn. Er woonde al wat familie in Nederland en er was een tekort aan goede koks op dat moment…”
Tso Min Cheng heeft vervolgens verschillende restaurants gerund in Nederland, welke hij met zijn vooruitstrevende gerechten steevast tot een succes wist te maken en stond dan ook regelmatig in de Panorama ‘Top 100 beste restaurants van Nederland’.
Ondertussen wordt aan tafel het volgende gerecht geserveerd.

 

 

Het lijkt wel een sprookje wat er op het bord ligt!
Arno verteld graag waar het gerecht uit bestaat:
“De eerste gang bestaat uit haring Red Chilli stijl. Oftewel, de haring ligt op een saus van daslook, met daarbij een crème van tuinboontjes, met in het midden een klein blokje kimchi, gemaakt van radijs. Op de tuinboontjescrème vind je onder andere asperge op smaak gebracht met ananas en azijn en verschillende soorten bloemen en kruiden, zoals waterkers, borage en choi sam…”
Behendig pakt Arno een fles tevoorschijn die hij zo even daarvoor op de tafel achter ons had neergezet.
“Bij dit gerecht hoort een mooie sake,” gaat hij verder, “ik heb hier sake uit de prefictie (provincie) Niakata. De Niakata is één van de grootste rijstproducenten van Japan en er komen vele mooie sake’s vandaan. De sake Junmai Daiginjo heeft een volle, rijpe afdronk en als gebruiksaanwijzing zou ik willen toevoegen, neem zometeen eerst een slokje sake en dan pas een hap van het gerecht. Eet smakelijk!”
Wel, ik ben benieuwd! Het water loopt me inmiddels in de mond.
Voordat ik mijn tanden in de vis zet, neem ik braaf eerst een slokje van de sake.
Wanneer het dan zover is en ik een hap Hollandse Nieuwe neem weet ik het zeker, hier werkt een buitengewone chef.
Normaal heb ik niet veel met haring, maar dit is verrukkelijk.
De vis is boterzacht van smaak en de combinatie met de tuinbonen en daslook is perfect!
Wat een gerecht!

 

 

Inmiddels regent het hard buiten.
Door het raam zien we in de verte een regenboog ontstaan.
“Wat een geweldige locatie is dit,” zeg ik tegen Xiao Lin wanneer ze even bij ons komt staan.
“Dankjewel!” antwoord ze blij, “destijds waren we op zoek naar een nieuw restaurant. Ons vorige restaurant in Vlaardingen werd te klein en we moesten zodoende veel mensen teleurstellen. We gingen kijken naar een locatie in Leeuwarden en namen de verkeerde afslag. Vanuit de auto zagen we een leeg wegrestaurant wat te koop stond. Ook al was het niet het meest mooie pand ooit, het had alles wat we zochten. Parkeergelegenheid, een buitenterras, woonruimte. De eigenaar zei in eerste instantie nee. Er waren al vele Chinezen voor ons geweest en allemaal gaven ze er na één of twee jaar weer de brui aan. Maar wij wisten het zeker. Dit was het pand waar we van droomden! Vijftien jaar later vaart het schip dan wel onder een andere vlag, maar werken we nog steeds met veel plezier op deze locatie…”
Ons volgende gerecht is fenomenaal.
Soft-shell crab! Uiteraard neemt Arno ons graag mee op zijn culinaire reis:
“Voor u ziet u soft-shell crab in tempura op een bedje van doperwten, daarbij verscheidene soorten tomaat, zwarte boomoor (een Chinese bospaddenstoel), borache, sori en pastichetop. Daarbij wordt een heerlijke wijn uit Oostenrijk geschonken. Deze heeft een lichte kruidigheid die goed past bij de kruidigheid van de soft-shell krab. Enjoy!”

 

 

Er lijkt geen einde te komen aan de mooie gerechten.
Tso Min Cheng, hij wou een violist worden, maar werd een chef. En wat voor één!
De volgende gang is kalfswang, afgelakt met honing en sesam, zo zacht dat hij smelt in je mond.
De opmaak is mooi, netjes, strak! De smaak is zacht, subtiel en vooral heel erg lekker!
Uiteraard zorgt Arno voor een perfect matchende wijn, Vino Oropendola, de zon in een glas, maar dan komt het… mijn favoriete gang:
“Voor jullie zien jullie ravioli, gevuld met de King Gamba, afgetopt met bonitovlokken (gedroogde tonijnschaafsel) en daaronder een pikante laksasaus (curry)…”
Het gerecht is een spektakel op het bord!
De bonitovlokken dartelen door de warmte op het bord en lijken te leven, terwijl de King Gamba uitstraalt ‘Eat me! Eat me!’ en tja, daar kan ik natuurlijk geen nee tegen zeggen.
“Je kunt het kopje van de King Gamba leegzuigen,” gaat Arno verder, “waarbij de oogjes het sappigst zijn.”
Ik kijk even naar mijn bord.
…..
Naaah, nee dank je.
-Heb je dat zelf al eens gedaan?- vraag ik lachend.
“Oh nee, beslist niet,” antwoord Arno stellig.
Hij is grappig die Arno, ik mag hem wel.
Als begeleidende wijn wordt hier voor een Votre Sante Pinot Noir gekozen, inclusief mooi verhaal erachter. Verwennerij!

 

 

Voor wie dacht, hier eindigt het verhaal, nee!
We gaan nog even verder.
Na het spektakelstuk van de King Gamba is het tijd voor Wagyu beef met vadouvan.
Een delicatesse van het hoogste niveau, gevolgd door een tussengang amuse (!), beenmerg gevuld met een tartaar van Wagyu beef, gemarineerd met chillisaus en afgetopt met witte koraalzwam uit China.
Het begeleidende glaasje is in twee delen opgebouwd, onderin een gelei van komkommer, afgetopt met een mouse van tomyam uit Thailand en besprenkeld met krokantjes van garnaaltjes en wasabi.
Erg lekker!
Het hoofdgerecht (jaja, je leest het goed!) is een combinatie van twee verschillende soorten varkentjes, beiden ben ik dol op, het Livar varken uit Limburg en het Iberico uit Spanje.
Daarbij een groene currysaus, bamboe ingelegd in sichuan olie, Chinese bospaddestoel, Chinese bieslook en een boterboon.
De noodles zijn in het vet van de Iberico varken roergebakken.
Een instant hit en voor wie denkt ‘noodles zijn toch geen haute cuisine’, probeer deze noodles eens, je zou maar zo van gedachte kunnen veranderen.

 

 

Uit eten gaan bij Red Chilli is een avondvullend programma.
Eén waar ik gek op ben!
Buiten is het inmiddels donker.
De kippen zitten op stok, de ezeltjes slapen en Red Chilli verandert in een magische locatie dankzij de rode lampionnen die nu goed tot hun recht komen.
Het is betoverend mooi of misschien ben ik nu betovert door al het lekkere eten, de sake en de vele wijn. Deze plek heeft het!
Dankzij gastheer Arno de Maa heeft de avond ook nog eens een hoog entertaingehalte gehad.
Officieel is Arno sommelier/maître.
“Nou nee hoor,” zegt Arno, “noem mij maar gewoon gastheer. Mijn missie is de gast een onvergetelijke avond te bezorgen en uiteindelijk doen we dat met het hele team. Dat begint natuurlijk al bij het ontvangst door mevrouw Xiao Lin en in de keuken onder leiding van chef Tso Min Cheng. I’m just the messenger die zorgt dat de gasten naast heerlijk eten, ook mooie wijnen en sake’s kunnen verwachten met de nodige uitleg daarbij. Vroeger wou ik naar de kunstacademie. Het theatrale heeft altijd al in me gezeten. Ik kwam er al snel achter dat ik die affiniteit met kunst en acteren ook goed kwijt kon het restaurantwezen. Ik heb me als gastheer en assistent sommelier mogen ontwikkelen bij onder andere De Engel, Lemon Grass en HanTing Cuisine in Den Haag en voel me nu bij Red Chilli helemaal op mijn plek! Dankzij mevrouw Xiao Lin Qui en chef Tso Min Cheng voelt Red Chilli als thuiskomen voor mij…”

 

 

Red Chilli, het restaurant is in de loop der jaren al meerdere keren bekroond met een mooie vermelding.
Zo staat het in de top 500 van het blad LEKKER, krijgt het al flink wat jaren op rij 15 punten van de Gault Millau en staat het restaurant met een vermelding in de Michelingids, als zijnde een restaurant die zeer de moeite waard is om te bezoeken.
Ik begrijp inmiddels waarom.
Na afloop van het diner gaan we op aanraden van mevrouw Xiao Lin Qui naar B&B Vrij Gezellig, wat op steenworp afstand van het restaurant ligt.
Een zeer goede tip, want ook daar worden we nog eens in de watten gelegd tijdens het ontbijt de volgende ochtend.
Al met al was het ritje naar Nieuw Niedorp zeer de moeite waard en een must voor de liefhebber van echte Aziatische topgastronomie!

Red Chilli
Oude Provincialeweg 2
1733 NG Nieuwe Niedorp 0226-410 118
www.redchilli.nl