Helemaal aan het begin van mijn reis ontdekte ik De Landerij in Waddinxveen.
Opgetogen nam ik die dag een vriendin van mij mee, nog geen idee wat te verwachten.
Die dag werden wij aan tafel weggeblazen vanwege de uitmuntende high tea die geserveerd werd!
Wat een verwennerij en wat een topgerechtjes!
Helemaal in ons sas gingen we nadien weer naar huis, niet wetende dat de lat op deze manier wel erg hoog werd gelegd voor de restaurants die volgden.
En dat hebben we geweten… 😉
Maar hier zijn we dan weer, ruim anderhalf jaar later, tijd voor een leuk interview!
Naam: Erwin van Munsteren en Eric Verboon
Leeftijd: Beiden 32 jaren jong!
Functie: Eigenaren restaurant De Landerij in Waddinxveen
Hoi Eric en Erwin, leuk om even met jullie om de tafel te zitten! Mijn eerste vraag, waar komen jullie vandaan?
Eric: “Hoewel we inmiddels in Zoetermeer wonen, komen we beiden oorspronkelijk uit Bleiswijk. Erwin en ik hebben elkaar op jonge leeftijd al ontmoet. Ik denk dat we een jaar of tien waren. We woonden twee straten van elkaar vandaan en werden al gauw beste vrienden! Hoewel we niet naar dezelfde school gingen deden we alles samen. Als kind natuurlijk veel samen buiten spelen, wat later ook samen korfballen en nog wat later samen uitgaan. Echte maatjes dus!”
Hadden jullie op jonge leeftijd ook al affiniteit met koken?
Eric: “Nee, niet echt! Dat kwam pas toen ik op het Mondriaan zat. Daar kreeg ik op een bepaalt moment een aantal kooklessen en merkte gelijk al dat dat me goed lag! Ik had toen eigenlijk nog geen idee wat ik later wou gaan worden en besloot naar aanleiding van die paar lessen een koksopleiding te gaan volgen. Erwin begon op dat moment een opleiding bij Zadkine en leerde daar zowel de voorkant (bediening/bar/terras) als de achterkant (keuken/afwas/schoonmaak) van het restaurantwezen.”
Erwin: “In die tijd zagen we elkaar een stuk minder omdat we allebei bezig waren met een opleiding en daarnaast ook werkte. Als we elkaar dan wel zagen, dan was het met zijn vieren, aangezien we allebei een partner hadden gekregen. Met zijn vieren konden we heerlijk dagdromen over de toekomst. Wanneer we op pad waren wezen we elkaar gekscherend gebouwen aan waar we ons ideale restaurantje zouden vestigen, maar echt concrete plannen hadden we nog niet. Het borrelde van binnen, maar we vonden telkens weer redenen om het vooral niet te doen.
Hoe is De Landerij uiteindelijk ontstaan?
Eric: “Zoals Erwin al aangaf, het borrelde vanbinnen. Je droomt van een eigen plek waar je je stempel op kunt drukken! Ik werkte op het moment met veel plezier bij Het Vermeertje in Delft. In onze vrije tijd bekeken we het aanbod restaurants op de website van de restaurantmakelaar. We hadden al verschillende restaurants bekeken, maar het was allemaal toch net niet. Tot De Landerij in Waddinxveen voorbij kwam. Mijn vorige werkgever zei nog tegen me -weet waar je aan begint!- , maar Erwin en ik waren niet te stoppen. Na jarenlang dromen was het tijd om te gaan doen!”
Erwin: “Het was best een enge stap om te zetten. We hebben allebei een jong gezin en die wil je niet verwaarlozen. Gelukkig stonden onze partners vierkant achter ons en kregen we alle ruimte om De Landerij van de grond te krijgen. Dat van de grond krijgen werd overigens erg goed gewaardeerd door de mensen die in de omgeving van De Landerij woonden!”
Vertel eens wat over de opening...
Eric: “Zodra we de sleutels van De Landerij in handen kregen zijn we met vrienden en familie gaan klussen. De vorige eigenaar had al heel lang niks meer gedaan vanbinnen en dat was te zien! Langzaam maar zeker begon De Landerij weer tot leven te komen. Zodra alles af was mocht iedereen die geholpen had met klussen als dank komen proef-eten. Dat was de eerste keer dat Erwin en ik voor een vol restaurant moesten koken. We hebben ze toen gelijk kennis laten maken met ons concept: shared dining. We willen daarmee een totaal beleving neerzetten. Lekkere gerechtjes die je met elkaar deelt. In die tijd was dat nog bijzonder, nu zie je dat al vaker. Het was een succes! Iedereen genoot en dat gaf ons vertrouwen om door te gaan!”
Erwin: “Het was een dusdanig succes dat we ook een shared lunch hebben bedacht. In de zomer zit het terras vol met mensen die samen shared lunchen! Het is nog populairder dan de shared dining lijkt wel! Of misschien komt dat door het mooie weer haha…”
Zijn jullie trendgevoelig?
Eric: “Ja en nee. We proberen natuurlijk wel mee te doen met sommige dingen, maar volgen toch voornamelijk onze eigen weg. We horen vaak van gasten dat we apart zijn. Positief apart! De gerechtjes zijn anders dan anders horen we dan. Ik ben daar ook wel veel mee bezig geef ik eerlijk toe. Ik hou van koken en er moet altijd een gek elementje in een gerecht zitten. Neem nu de asperges. Je vind naast de ‘gewone’ asperges op het bord, ook aspergeravioli, aspergegelei en dat soort dingen. Ik wil de mensen toch een soort wauw-factor meegeven wanneer ze naar huis gaan.”
Erwin: “We halen veel inspiratie uit tijdschriften of de speciale koks-groep op Facebook. Daarnaast gaan we ook wel eens uit eten en vinden het leuk om te zien hoe anderen het doen!”
Eric lacht: “Ja dat uit eten gaan is nog wel een dingetje hoor! Als je zelf altijd probeert in je restaurant iets moois neer te zetten, dan wil je wanneer je uit eten gaat minimaal hetzelfde, liefst nog beter! Met alleen een biefstukje of sateetje op de kaart maak je mij niet blij. Zoveel tijd hebben we niet om uit eten te gaan, dus het moet echt goed zijn! Ik ben dan ook altijd veel tijd kwijt aan het uitzoeken van een goed restaurant…”
Heb je een favoriete groente om mee te werken?
Eric: “Ik werk graag met seizoensproducten. Zo ben ik altijd weer blij wanneer de asperges weer op de kaart staan of de aardbeien, de bloedsinaasappels….
Daarnaast werk ik ook graag met de vergeten groentes. Pastinaak, schorseneer…
Sinds we ons eigen restaurant hebben, heb ik ook meer affiniteit met vegetarische gerechten. We merken dat daar best wel veel vraag naar is en ik vind het een uitdaging om daar iets moois van te maken. We hebben weleens gasten aan tafel waarvan de één vegetarisch is en de ander niet. Shared dining wordt dan lastig. Ik vraag dan aan de vleeseter me te vertrouwen en open te staan voor een vegetarische beleving. Mochten ze achteraf toch het vlees missen krijgen ze alsnog wat vlees. De mensen reageren vaak erg verrast wanneer ze klaar zijn met eten. -Heb ik echt puur vegetarisch gegeten?- hoor je dan. Dan ben ik echt trots!”
Gaan jullie nog op vakantie dit jaar?
Eric lacht: “Ik ben helaas al geweest! In maart! Mijn vrouw en ik hebben in december een dochtertje gekregen en we waren toe aan wat quality-time, samen als gezin. We zijn naar Egypte geweest en dat was echt heerlijk! Toch had ik moeite het werk los te laten. Ik belde elke dag wel even om te vragen hoe het ging, dat is echt iets wat je moet leren los laten…”
Erwin: “Wij moeten nog gaan! Ik ga samen met mijn gezin twee weken naar Mallorca. Daar ben ik ook echt aan toe. Het eerste jaar was het nog te druk daarvoor. Ik zal niet zeggen dat het nu niet druk is, maar ik kan het nu makkelijker aan een ander overlaten. Het eerste jaar ging dat echt nog niet! Nu weet ik dat wanneer Eric hier is, samen met zijn rechterhand Monique, dan komt het goed. Net als dat hij weet dat het andersom ook goed komt.
Waar zien jullie jezelf over vijf jaar?
Eric: “Op de Bahama’s haha! Nee hoor, grapje. Hopelijk zitten we over vijf jaar nog steeds hier en is onze klantenkring verder uitgebreid. Toevallig hadden we gisteren nog gasten aan tafel die erg blij verrast waren door onze gerechten! Ze woonden hier relatief dichtbij en kwamen er nu pas achter dat De Landerij door ons is overgenomen. Dat is leuk om mee te maken. Zolang er over vijf jaar nog steeds met passie wordt gekookt en er nog steeds ‘aparte’ gerechtjes uit de keuken komen, vind ik het goed. Zodra het een eethuis wordt waar alleen spareribs en sate’s geserveerd worden hou ik ermee op…!”
Erwin: “Daar sluit ik me helemaal bij aan…”
